از چهار سالگی به باغ کودکی نوج می‌آمد. حالا مدرسه می‌رود و کلا | باغ کودکی نوج
از چهار سالگی به باغ کودکی نوج می‌آمد. حالا مدرسه می‌رود و کلاس اول است. معلم‌شان برای انتقال اهمیت نریختن زباله در طبیعت، برای او و هم‌کلاسی‌هایش یک فعالیت طرح کرده بود. بدین ترتیب که دو تصویر نشان آنها داد. اولی تصویر جنگلی زیبا و پاکیزه و دومی جنگلی پر از زباله. از آنها پرسید شما ترجیح می‌دهید با خانواده‌تان برای تفریح به کدام یک از این جنگل‌ها بروید؟ همه‌ی همکلاسیانش به اتفاق جنگل اول، یعنی جنگل پاکیزه را انتخاب کردند و او جنگل دوم، جنگل پر از زباله.
معلم با تعجب، از او دلیلش را پرسید. گفت: «من دوست دارم جنگل دوم را شبیه جنگل اول کنم...»
هفته گذشته در گفتگوی زنده‌ی اینستاگرامی که با دو دوست جامعه‌شناس داشتم، تعریف جامع و کاملی از «کنش اجتماعی» آموختم. کنش متفاوت از رفتار است. رفتار ما تا حد زیادی ریشه در ناخودآگاه ما داشته و مجموعه اعمال عادی روزمره ما را در بر می‌گیرد. اما کنش حاصل نوعی انتخاب است. فی‌المثل، ما انتخاب می‌کنیم زباله‌هایمان را در خانه تفکیک کنیم یا انتخاب می‌کنیم که درخت بکاریم.
کودک قصه‌ی ما در این پاسخی که داد، از رفتار فراتر رفته و انتخاب می‌کند چیزی را بسازد. او انتخاب می‌کند طبیعتی که مورد بی‌مهری و بی‌توجهی قرار گرفته است را به حالت اولش برگرداند. او طبیعت را صرفاً برای تفریح و هر آنگونه که هست، نمی‌خواهد؛ می‌خواهد برای حفاظتش کنش کند.
این روحیه یک علت مهم دارد. او در سالهای کودکی‌اش در کنار سایر کودکان همسال و غیرهمسالش، لحظاتی سرشار از حس شگفتی، سرخوشی و کنجکاوی را تجربه کرده است که حاصلش ایجاد ارتباطی شناختی و عاطفی بین او و طبیعت است.
