امام زمان علیه السلام را دیده اند که برای اباعبدالله الحسین عل | نورالثقلين
امام زمان علیه السلام را دیده اند که برای اباعبدالله الحسین علیه السلام چه ناله های جانگدازی می کشد
مرحوم آیت الله تولایی خراسانی در سخنرانی خود در مسجدالمصطفی (واقع در حسن آباد تهران) در محرم سال 1397 قمری می فرمود: یک سطر عبارت از زیارت ناحیه که از امام زمان علیه السلام است می خوانم. امام زمان علیه السلام، هم روضه خوان است و هم مستمع است، و هم بهتر از ما روضه های سوزناک می خواند، و هم بیشتر از شما گریه می کند. او را با همین چشم های ظاهری دیده اند که گریه می کند. او را دیده اند که چه ناله های جانگدازی می کشد. آنگونه که آدم جوان مرده در مرگ جوانش داد می کشد، همینطور گریه می کرده است. در زیارت ناحیه هم می فرماید: «لأندُبَنَّکَ صَباحاً وَ مَسائاً». یک کلمه از روضه او را می خوانم، هرکس اهل علم است و معنای عبارت را می فهمد، گریه کند تا برای شما معنی کنم. «(یا جدّاه) تَطَؤُكَ الْخُيُولُ بِحَوَافِرِهَا، وَ تَعْلُوكَ الطُّغَاةُ بِبَوَاتِرِهَا. قَدْ رَشَحَ لِلْمَوْتِ جَبِينُكَ، وَ اخْتَلَفَتْ بِالانْقِبَاضِ وَ الِانْبِسَاطِ شِمَالُكَ وَ يَمِينُكَ» امام زمان علیه السلام آن ساعت جان دادن امام حسین علیه السلام را بیان می کند. می گوید: یا جداه! ساعت آخر عمرت رسیده است، روی زمین افتادی، عرق مرگ به پیشانی تو نشسته است، این بدن تو دائم جمع می شود، دائم پهن می شود، دائم از چپ به راست می روی، از راست به چپ می روی. می فهمید یعنی چه؟ می فهمید دم مردن امام حسین علیه السلام چگونه بوده است؟ مثل مرغی که سرش را ببرند، دائم بلند می شود و از این‌طرف به آن‌طرف می افتد، از آن‌طرف به این‌طرف می آید، مثل یک ماهی که از آب بیرون بیاندازند. شانه‌اش درد می کند، سرش درد می کند، پهلویش درد می کند، شکمش درد می کند، همینطور به خودش می پیچد. اگر ناله های خودتان را رها می کنید و دست بر سر است، بگویم؟ می گوید: یا جداه! در همین حالت جان دادن بودی، این لامذهب ها سواره بر بدنت تاختند. ای وای! می گویند: دم مردن روی سینه محتضر را باز بگذارید تا راحت نفس بکشد، روی سینه اش سنگین نباشد. امّا امام زمان علیه السلام می گوید: یا جداه! دم جان دادن تو، این لامذهب‌ها سواره بر بدنت تاختند. ای کاش همین بود. علاوه بر سُم اسب‌ها، این‌قدر شمشیر و نیزه! ای وای! دستها را دراز کنید کربلا ببرید کنار گودال قتلگاه. همان بدن مقدّس را از زیر پای اسب‌ها بردارید و روی دستها بگیرید و به درگاه خدا شفیع قرار دهید. با چشمان گریان، و سینه های سوزان، جسد مقدس اباعبدالله علیه السلام بالای دست، بحقّ الحسین المظلوم علیه السلام و بعترته و اصحابه، با تضرّع و زاری به درگاه خدا، ده نوبت یا الله! الهنا به آن بدن پاره پاره و به آن روح مطهری که از آن بدن قطع علاقه کرد و به خطاب «ارجِعی الی ربِّک راضیَةً مَرضیِّةَ» و به شاهق قدس لاهوت پرواز کرد، تو را قسم می‌دهیم همین ساعت امر فرج امام زمان علیه السلام را اصلاح بفرما. «اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»
