آنگونه که منم ۱ من سجاد نوروزیان سال‌هاست کارهای روزانه‌م رو | سجاد نوروزیان | دفتر یادداشت
آنگونه که منم ۱
من سجاد نوروزیان سال‌هاست کارهای روزانه‌م رو می‌نویسم
یه وبلاگ شخصی دارم که اونجا هم مطالبی که به ذهنم میرسه، منتشر میکنم! http://sajjad.today
یه کانال تلگرامی دارم و یه صفحه اینستاگرام هر موقع هر چی دلم بخواد و شرایط ذهنی و روحی‌م اقتضا کنه، می‌نویسم! بی‌نظم و شلخته! یهو چند روز پشت سر هم، پست میذارم؛ یهو هفته‌ها میگذره و خبری نیست!
برای من این رسانه‌ها، مثل دفتر یادداشت عمل میکنه؛ مثل همون تقویم که سال‌هاست دارم می‌نویسم؛ یک دفتر یادداشت مدرن! با قابلیت اشتراک گذاشتن!
راستش یادم نمیاد خواسته باشم چیزی رو به مخاطب خاص یا عام یا نیمه‌خاص، از طریق رسانه‌ی اجتماعی منتقل کرده باشم!
بعضی دوستان با افکار و فعالیت‌هایی که انجام دادم، کم و بیش آشنا هستند؛ سال‌ها در حوزه‌ی رسانه‌های نوین کار کردم؛ نیازی به مرورش نیست.
هر کسی به یک انگیزه‌ای در رسانه‌های اجتماعی حضور داره: توانایی‌ش رو ارائه کنه؛ ببینه بقیه جاها چه خبره؛ اوقات فراغت‌ش رو پر کنه؛ توی کار بقیه سرک بکشه؛ به مخاطب خاص، حرفش رو بزنه؛ لحظات خاص رو برای خودش ثبت کنه؛ یا هر انگیزه‌ی دیگه‌ای!
می‌خوام یه کم صریح بگم: اینکه آدما به جای عکس پروفایل یا نوشتن بیو، عشق و تنفر و دلتنگی و ... رو به مخاطب خاص‌شون منتقل می‌کنند، صلاحدید خودشونه! یا اینکه سعی می‌کنند غیرمستقیم در پست یا استوری نظرشون رو به مخاطب خاص اعلام کنن، باز هم صلاحدید خودشونه!
اما من، سجاد نوروزیان، قرار باشه حرفی رو به کسی بزنم، خیلی صریح و شفاف و البته خصوصی به همون طرف می‌زنم! نه اینکه استوری بذارم یا در بیوی تلگرام حرفم رو با کنایه منتقل کنم!
چون فکر میکنم اگه نتونم به مخاطب مورد نظر، حرفم رو بزنم و بخوام غیرمستقیم با عکس و نوشته و پست و استوری و بیو، چیزی که در ذهن دارم به کسی منتقل کنم، یعنی در مهارت ارتباطی دچار اشکال هستم!
آدم‌ها آزاد هستند هر جور صلاح می‌دونن از رسانه‌های اجتماعی استفاده کنند.
این مطلب رو نوشتم که بدونم تکلیفم سر این موضوع چیه و اگه روزی با کسی حرفی داشتم به جای قصه گفتن در بیو و پست و استوری، برم به خودش حرفم رو بزنم!
