گفتم: دیدی هوا چه دونفره شد یهو؟! نشست روی جدولای کنار خیابون | Numbfeelingss
گفتم: دیدی هوا چه دونفره شد یهو؟!
نشست روی جدولای کنار خیابون و دستاشو بغل گرفت و مچاله شد توی خودش و خیره شد به کفشاش و انگار که با خودش حرف بزنه گفت: این هوا دونفره نیست، هوای یه‌نفره‌هاست... هوای اونایی که کسی رو ندارن شب قبل از خواب بهشون بگه فردا بیرون‌رفتنی لباس گرم بپوشیا، هوا سرده... اونا که کسی رو ندارن که مچاله شن توی گرمای آغوشش و سرمای هوا یادشون بره و دلشون گرم باشه به بودنش... همونا که کسی نیست که اگه سرما خوردن دعواشون کنه بخاطر سهل‌انگاریشون و کلی نازشونو بکشه بعدش... هوای کسایی که یه خاطره‌ای، یه خوابی، یه بغضی بی چتر میکشوندشون زیرِ بارون... هوای اونایی که یه عمریه جا موندن توی رفتنِ یه نفر که یه لحظه رو هم بی اون تصور نمیکردن... پائیز فصل آدمای تنهاست، این هوا هوای تنهاییاست، این روزا کل شهر پر از آدماییه که هوای پائیزو بهونه میکنن تا تنهاییا و غربتشونو قدم بزنن روی برگایی که خرد شدنشون یاد خودشون میندازدشون... کل سال برای دونفره‌های عاشقونه‌ست رفیق اما... این فصل و این بارون و این هوا، دونفره نیست... هوای تنهاییه، هوای یه‌نفره‌هاست!
