#شوک_کاردیوژنیک #نکات_ارشد در شوک کاردیوژنیک بدلیل کاهش خو | 👩⚕️صفر تا صد پرستاری👨⚕️
#شوک_کاردیوژنیک #نکات_ارشد
در شوک کاردیوژنیک بدلیل کاهش خونرسانی به قلب و در نتیجه ناتوانی قلب برای پمپ موثر خون، افت فشارخون یا هیپوتانسیون حادث میشود که ناشی از اورژانس های قلبی از قبیل تامپوناد قلبی، ایسکمی میوکارد، میوکاردیت، کاردیومیوپاتی (بیماری قلبی که در آن عضلات قلبی دچار تخریب می شوند) است.
خون در بطن چپ تچمع می یابد که نتیجه اش برگشت و تجمع خون در ریه ها است که منجر به ادم ریوی می شود. قلب برای جبران افت برونده قلبی قدرت انقباضی خود را افزایش می دهد، که خود موجب افزایش تقاضای اکسیژن میوکارد می شود. هرچند ریه ها به اندازه کافی خون را اکسیژنه نمی کنند، زیرا جریان خون ریه ها نیز اندک است، بنابراین عضله قلب از کمبود اکسیژن رنج خواهد برد.
پیش آگهی در درمان این بیماری لازم است بین بهبود برونده قلبی و کاهش نیاز اکسیژنی و بار کاری میوکارد تعادل برقرار شود. این تعادل بایستی در حالی بدست آید که پرفیوژن عضله قلب نیز حفظ شود. پیش آگهی شوک کاردیوژنیک به یافتن و رفع علت زمینه ای آن بستگی دارد. پرستاران توانمند ایران شوک کاردیوژنیک مستلزم اقدام فوری است، اغلب قبل از اینکه علت زمینه ای آن مشخص گردد.
علائم و نشانه های تشخیصی هیپوتانسیون در اثر کاهش جریان خون به کمتر از جریان خون نرمال تاکیکاردی در اثر تلاش قلب برای پمپ سریعتر خون در جهت حفظ جریان خون کافی به بدن، یا گاهی اوقات برادیکاری در اثر آسیب میوکارد که ریت قلب کمتر از 60 تا در دقیقه می شود آریتمی ها – زمانی که عضله قلب اکسیژن کافی دریافت نکند، تحریک پذیر می شود که نتیجه اش وقوع آریتمی ها است. پوست سرد و مرطوب در اثر کاهش اکسیژناسیون بافتی کاهش دمای پوست در اثر کاهش جریان خون در نتیجه هیپوتانسیون افت برون ده ادراری به کمتر از 30 میلی لیتر در ساعت (الیگوری) در اثر کاهش جریان خون کلیوی صدای قلقل ریوی ثانویه به ادم ریوی در اثر تجمع مایه در ریه ها کانفیوژن در اثر پرفیوژن ناکافی مغزی اتساع وریدهای گردن در اثر ناتوانی قلب در مدیریت خون برگشتی به قلب، که نشانه اورلود مایعات است. کبودی لب ها و اندام ها در نتیجه ضعف گردش خون.
تست های تشخیصی شیمی خون – الکترولیت ها بررسی شود، عملکرد کلیوی بررسی شود تا از پرفیوژن کافی کلیوی اطمینان حاصل شود، سطح کلسیم ثانویه به قدرت انقباضی عضلات افزایش یا کاهش خواهد داشت اکوکاردیوگرام – بررسی از نظر پارگی بطنی، پریکاردیت، یا نقص عملکرد دریچه ها الکتروکاردیوگرام: بزرگی موج Q در اثرنارسایی قلبی، بالا رفتن قطعه ST در اثر ایسکمی.
درمان: درمان برپایه حمایت طبی از قلب تا زمان پیدا شدن اتیولوژی مشکل (علت بیماری) است. در شوک کاردیوژنیک، حجم ضربه ای و ریت قلب بایستی افزایش یابد تا خونرسانی ارگان های حیاتی حفظ شود.
داروهای زیر می توانند در دستیابی به این هدف کمک کننده باشند: وازودیلاتورها – با اتساع عروقی (شریانی و وریدی) خون وریدی برگشتی به قلب را کاهش داده، مقاومت شریان های محیطی را کاهش می دهند (که قلب برای پمپ خون باید بر آن فائق شود) (از قبیل نیتروپروساید، نیتروگلیسرین). داروهای آدرنرژیک – برای افزایش ریت قلبی و فشار خون (اپی نفرین) اینوتروپ ها – قویت ضربان قلب، بهبود قدرت انقباضی، تنگ کردن عروق محیطی (دوپامین، دوبوتامین، اینامون، میلرینون) وازوپرسورها – کاهش جریان خون به تمامی ارگان ها به استثنای قلب و مغز (نور اپی نفرین) اکسیژن مکمل – ممکن است اینتوباسیون بیمار لازم شود.
