رباعی های خیام با آهنگ بوشهری:
ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم!
وین یکدمِ عُمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیرِ فَنا درگذریم،
با هفت هزار سالگان سَر به سَریم
*
تا کی غم آن خورَم که دارم یا نه؟
وین عُمر به خوشدلی گُذارم یا نه؟
پرکن قَدحِ باده که معلومم نیست،
کاین دَم که فرو بَرَم، برآرَم یا نه؟
*
از دی که گذشت، هیچ ازو یاد مکن!
فردا که نیامده ست، فریاد مکن!
برنامده و گذشته بُنیاد مکن!
حالی خوش باش و عُمر بر باد مکن!
*
افسوس که نامه ی جوانی طی شد!
و آن تازه بهارِ زندگانی دی شد
آن مرغِ طَرَب که نام او بود شَباب،
افسوس ندانم که کی آمد؟ کی شد؟
@O2mag
