طلاق در ایران قدیم
بنظر می رسد که مساله طلاق، آسانتر از امر زناشویی بوده است. کتاب هزار حکم قضایی فرخ فصل مستقلی را به مساله طلاق اختصاص داده است و به کرات درباره طلاق گفتگو به میان آورده است، لیکن در تمام موارد، روی سخن با زن اصلی و به اصطلاح (پادشازن) است و (چکرزن) یعنی زن درجه دوم گویا اصولا از پشتیبانی حقوق دادگاه ها بهره مند نبوده است.
مرد فقط در ۴ مورد می توانسته زن خود را طلاق دهد:
۱-وقتی که عفیفه نبود.
۲-اینکه به جادوگری می پرداخت.
۳- اگر اخلاقش فاسد بود.
۴- در صورتی که قاعدگی را از شوهرش پنهان می کرد.
ولی در کتاب غرراخبار ملوک فرس، موارد طلاق سه مورد ذکر شده است چنانکه در مورد زرتشت و احکام او چنین ذکر شده است.
۱- زنا ۲- سحر ۳- ترک دین
منبع: زن در ایران باستان، هدایت الله علوی، ص ۶۲ -۶۳
@Oldax
Insta: instagram.com/oldaxtel
