نام رود دِجله در سومری به گونۀ «(ای)دیگینَه» و در زبان اکدی به گونۀ «(ای)دیکلت» آمده، که در سومری به معنی «پرشتاب، رود روان» تعبیر شده است. البته زبانشناسان واژه «دیگنه» را به هیچ وجه سومرى نمی‌دانند. اما در شاخه زبان‌های ایرانی معنى دارد.
این نام خاص، پس از افزودن آوای تزیینی «ای» (سنجیده شود تبدیل نَنَه به ای‌نَنَه) و تبدیل /«ر» به «ل» و «ن»/ (سنجیده شود تبدیل *آمور به آمول و آمون)، برگرفته از نامی کهن ایرانی است که در پارسی باستان به گونۀ «تیگرا (دجله)»، نگارش ایلامی «تیگرَه»، برگرفته از اوستایی «تیغرَه (تیز)» و «تیغری (تیر، پیکان)» (سنجیده شود با پارسی باستان «تیگرَه‌خَودَه /دارای کلا‌هخود نوک‌تیز/») آمده است. در زبان انگلیسى هم «تایگر» به معنى جانور تندپا یا ببر از همین ریشه است.
این واژه، همان «دجله» عربى یا «تیگره» پارسى باستان است که در زبان هخامنشى ثبت شده و ریشه آن «تیگر» است که در زبان یونانى هم «تیگریس» همان دجله می‌باشد. (تبدیل ت به د، گ به ج، ر به ل)...
