اهمیت اسناد در مطالعات تاریخی از جمله کردارهای منفعت‌جویانۀ پ | تاریخ روایی ایران
اهمیت اسناد در مطالعات تاریخی
از جمله کردارهای منفعت‌جویانۀ پژوهندگان غربی، یکی گزینشی برخورد کردن با درونمایۀ اسناد تاریخی مورخان یونانی است. به گفته‌ای، ایشان هرگاه با مطالبی پیرامون دیرینگی آغاز شهریگری در یونان، مصر و میانرودان مواجه می‌شوند، حتی از یک نقطه سند هم نمی‌گذرند. همینطور، مطالبی را که پیرامون کامیابی‌های اسکندر باشد، مو به مو در کتاب‌های تاریخ درج نموده و دربارۀ هر خطِ آن قلمفرسایی می‌کنند.
در همین باره، برای نمونه هرودت دیرینگی اهرام را کمتر از قدمت رخداد نبرد تروآ دانسته است. یعنی با توجه به مدت زمان فرمانروایی دودمان چهارم مصر که در کتاب دوم او ثبت شده، ساخت اهرام در بازۀ زمانی ۱۱۸۳ تا ۹۲۰ پ.م (حدود ۳۰۰۰ سال پیش) جای می‌گیرد. اما پژوهشگران غربی، فهرست فراعنۀ هرودت را رد کرده و با رجوع به اسناد غیرهرودتی، قدمتی بالغ بر ۴۵۰۰ سال را برای زمان سازندگان اهرام در نظر گرفته‌اند. همچنین، سومرشناسان بدون توجه به داده‌های نجومیِ سیاهه فرمانروایان سومر (دربارۀ درازای فرمانروایی هر یک از فرمانروایان)، تمامی آن‌ها را بی‌کم و کاست به رسمیت شناخته و سپس مدت حکومت آنان را تقریبی تخمین می‌زنند.
اما همین پژوهشگران، در واکنش به اسناد بومی فراوان ایران، آن‌ها را افسانه‌های برآمده از توهّم و یا برداشت‌هایی از تاریخ دیگر کشورها می‌خوانند! (نک: فهرست پیوست)
