وقتى اين روزا پاى درددل هركسى ميشينى ناخوداگاه صحبت ميره به سمت چطور بهتر كردنِ روابط با خانواده، دوست، پارتنر يا همسر. حتى اكسپلور اينستاگرام خيلى از ما پر شده از تبليغات زرد با عنوان هاى گول زننده ى سياست هاى روابط كه خيلى هاش مثل يه مُسَكِنِ قوى براى يه مدت كوتاه عمل ميكنه ولى همه ى ما ميدونيم خونه اى كه از پايبست مشكل داشته باشه با رنگ كردن و زيباتر كردنِ ظاهرش، در و پنجره هاش دوباره با يه طوفان ميلرزه.
كمتر كسى دنبال يه حلقه ى گمشده اس به اسم "خود مراقبتى"
يه حلقه ى گمشده توى زندگىِ همه ى ما كه تا وقتى بهش رسيدگى نكنى توى هيچ زمينه و ارتباطى احساس خوبى اول از همه به خودت ندارى.
خيلى پيش اومده از كسى شنيديم كه بهمون گفته مراقب خودت باش يا برعكس ما به كسى اين جمله رو گفتيم، به ظاهر معنىِ خود مراقبتى ميده اما در واقعيت براى ديگران، نه خودت و دنياى اضطراب ها و نا آرومى هات .
ميخوام بگم مسير مهاجرت و دورى از محيط امنى كه سال ها زندگى كردى و جدا شدن از خانواده باعث ميشه آگاهانه تر و خيلى بيشتر از خودت ، روح و روانت مراقبت كنى. و تمام اين ها منجر به شناخت بيشتر خودت و حفظِ فاصله ى مطلوب با آدم هاى اطرافت و پذيرفتنِ واقعيت هاى تغيير ناپذير زندگى ميشه.
