هفته پیش درکه بودیم و داشتیم درباره مهاجرت دوستامون و بچه‌هامو | ☆ امیدگرافیک ☆
هفته پیش درکه بودیم و داشتیم درباره مهاجرت دوستامون و بچه‌هامون حرف می‌زدیم. سارا گفت انسان کنار میاد، عادت میکنه. انسان هر رنج بزرگی رو تحمل میکنه. حتی فقدان یا دوری عزیزترین کسانش رو. گفتم سارا، انسان کنار نمیاد. به نظرم ما با هر رنج بزرگ می‌میریم، و از نو به دنیا میاییم. یه کم صبورتر، یه کم پوست کلفت تر. یه آونگ مزخرفیم که سرگردونه و در نوسان، بین انبوهی از رنج و ذره‌هایی کوچیک اما عزیز از لذت. بله، اغلب ما از تمام مرگها به زندگی برمی‌گردیم. از وداع ها به سلام‌ها، از خاکسپاری ها به ملاقات‌ها، از دوری ها به نزدیکی‌های نو. چرا که این "پذیرش" سهم اندک انسان از دنیاست... همین.
