من هرگز ضرورت اندوه را انکار نمیکنم؛ چراکه میدانم هیچچیز مث | ☆ امیدگرافیک ☆
من هرگز ضرورت اندوه را انکار نمیکنم؛ چراکه میدانم هیچچیز مثل اندوه روح را تصفیه نمیکند و الماس عاطفه را صیقل نمیدهد؛ اما میدان دادن به آن را نیز هرگز نمیپذیرم؛ چراکه غم، حریص است و بیشترخواه و مرزناپذیر، طاغی و سرکش و بدلگام. هرقدر که به غم میدان بدهی، میدان میطلبد و باز هم بیشتر، و بیشتر… هرقدر در برابرش کوتاه بیایی، قد میکشد، سلطه میطلبد، و لِه میکند… غم عقب نمینشیند، مگر آنکه به عقب برانیاش، نمیگریزد مگر آنکه بگریزانیاش، آرام نمیگیرد مگر آنکه بیرحمانه سرکوبش کنی… غم هرگز از تهاجم خسته نمیشود و هرگز به صلحِ دوستانه رضا نمیدهد. و چون پیش آمد و تمامیِ روح را گرفت، انسان بیهوده میشود، و بیاعتبار، و ناانسان و ذلیلِ غم و مصلوبِ بیسبب.