کمال، بلوغ روح خصوصیات یک شخص بالغ بسیار عجیب است. اول اینکه | اشو
کمال، بلوغ روح
خصوصیات یک شخص بالغ بسیار عجیب است. اول اینکه، او شخص نیست. او دیگر یک "خود" نیست - شخصیت و حضور دارد، ولی شخص نیست. دوم اینکه، بیشتر به یک کودک، ساده و معصوم است. این است که می گویم ویژگی های یک فرد پخته و بالغ بسیار عجیب و بغرنج است، چون بلوغ این حس را در تو ایجاد می کند که گویی کوله باری از تجربه را بر دوش داری، انگار که سن و سالی از تو گذشته و پیری - شاید از لحاظ جسمانی پیر باشی، اما از نظر روحی کودکی معصوم بیش نیستی، بلوغ تو فقط تجربهی حاصل از زندگی نیست - که در آن صورت فردی با تجربه و دانا میبودی، نه بالغ. «بلوغ هیچ ارتباطی با تجربه های زندگی تو ندارد، بلکه با سیر آفاق و انفس درونی تو و تجربه های حاصل از آن سر و کار دارد». انسان هر قدر ژرف تر به درون برود، بالغ تر است و وقتی به مرکز اصلی وجودش راه یافت، بلوغش کامل است. اما در آن لحظه که شخص ناپدید می شود، حضور می ماند و بس، خود محو می شود و سکوت می ماند و بس، دانش رخت بر می بندد و معصومیت می ماند و بس. از دید من، بلوغ نام دیگری برای بازشناسی و واقع گرایی است: تو به شناخت و تحقق توانایی بالقوه ات رسیده ای، این قوه به فعل در آمده و بذر وجودت از سفری دور و دراز باز آمده و به شکوفایی رسیده است.
