ادامه ... شاخ در می آورید اگر بدانید که صلیب مسیحیان اصلا به | اشو
ادامه ...
شاخ در می آورید اگر بدانید که صلیب مسیحیان اصلا به مسیحیان تعلق ندارد. صلیب یک نماد باستانی شرقی آریایی است: اسواستیکا (Swastica). به همین دلیل هم آدلف هیتلر که فکر می کرد از اصلیل ترین نژاد آریایی است، اسوستیکا را بعنوان نماد خود برگزید. اسوستیکا چیزی جز دو خط ضربدر شده بر روی هم نیست. در هندوستان، بدون اینکه خودشان هم بدانند چرا، تجار و کسبه در آغاز سال دفاتر جدید خود را با یک اسوستیکا افتتاح می کنند. صلیب مسیحی فقط قسمتی از اسوستیکا است. اما مظهر همان چیز است: خط عمودی و خط افقی. دستهای عیسی افقی اند و سر و بدنش هر کدام به سمتی مخالف اشاره دارند. در مراقبه، ناگهان در یک لحظه حس می کنی که می توانی در دو سمت حرکت کنی: یا افقی یا عمودی. امتداد عمودی شامل سکوت است و نشئه و سعادت، و امتداد افقی شامل دستها و کار و دنيا. وقتی شخص خود را بعنوان یک چهار راه شناخت، دیگر نمی تواند نسبت به راه عمودی زندگی اش بی اعتنا باشد؛ نمی تواند کنجکاو نباشد. راه افقی را می شناسد، اما راه عمودی دری به سوی ابدیت به رویش باز می کند؛ جایی که از مرگ خبر نیست، جایی که شخص به شکل فزایندهای جزئی از کل کائنات می شود - جایی که از همه قید و بندها آزاد می شود، حتی از زندان بدن. گائوتاما بودا همیشه می گفت : « تولد عذاب است، زندگی عذاب است. مرگ عذاب است» منظور وی این بود که حرکت بر روی خط افقی به سر بردن در عذابی مستمر است؛ بودن در بدبختی دائمی است. زندگی تو نمی تواند سراسر سرمستی و پایکوبی باشد - اگر اینطور باشد، خودکشی تنها راه حل خواهد بود. این همان نتیجه ای است که فلسفه هستی گرایی (Existentialism) معاصر غرب به آن رسیده است - فلسفه ژان پل سارتر، یاسپرز، هایدگر، کی یر کگارد و سایرین - اینکه زندگی پوچ و بی معناست. بله، بر سطح افقی چنین است، زیرا این سطح فقط درد است و رنج و ناخوشی و بیماری و پیری. در حالی که روح تو به وسعت كل كائنات است، تو در قفس تن اسیری
