ادامه ... در حقیقت زنها هرگز به اندازه مردها عصبی و روان نژن | اشو
ادامه ...
در حقیقت زنها هرگز به اندازه مردها عصبی و روان نژند نبوده اند: به همین دلیل هم کمتر به زنان قدیس بر می خورید. زنها طبیعی تر بوده اند، خاکی تر بوده اند. آنها به آن اندازه که مردها حماقت خود را در طول تاریخ ثبت کرده اند، احمق نبوده اند. آنها از ظرافت و وقار بیشتری برخوردارند، با موجودیت خودشان راحت تر کنار می آیند، بیشتر در زمین ریشه دارند و متمرکزند. از این شما نمی توانید لنگه کلمنت الكساندریا را در میان زنها پیدا کنید که گفته باشد مردها دروازه جهنم اند! البته چنین نیست که زن عارف نداشته باشیم. نه، میرا، رابيا و لالا در کشمیر نمونه هایی از این دست زنان هستند - اما هرگز چنین حرفهایی بر زبان نرانده اند. بر عکس، میرا گفته است که عشق دری به سوی خداست. و قدیس دیگری به نام ارجن خود را اخته کرد - ای جانی، ای خود کش خودشکنجه گر! همه این سرکوب ها بود که مرض هولناکی را به جان دنیای مسیحیت انداخت. راهبه ایی به نام ماتیلده ماگدبورگی احساس کرد دست های خداوند پستانهایش را نوازش می کنند. حالا چرا خدا تو را به دردسر بیندازد؟! مسلم است که وقتی از مردها دوری میکنی، مجبوری به خیال بافی روی بیاوری و به رویاهایت رنگ و لعاب بدهی! راهبه یی دیگر به نام «کریستین ابنر» امر به او مشتبه شده بود که از عیسی مسیح باردار است. راهبان بسیاری هم بودند که در رویا با مریم باکره آمیزش داشتند و به خاطر همین سرکوب دهشتناک، دیرها و صومعه ها مقر آمد و شد اردواح شیطانی شد. این شیاطین خبيث یا در قالب ساکوبی - دختران زیبارویی که به روی رختخواب «قدیس بعد از اینها» سیرجه می رفتند و یا در قالب اینکوبی - مردان جذاب و دلربایی که خواب را از چشم راهبه ها ربوده و یا مزاحم مراقبه آنان بودند – در می آمدند. بیماری برخاسته در عالم مسیحیت باعث شد که مردم به همه جور خیالبافی و رویاپردازی روی آورند و بسیاری از راهبه ها در دادگاه اقرار کنند که شیطان در شب به سراغشان آمده و با آنها عشق بازی کرده است. آنها حتی به وضوح آلت جنسی او را نیز تشریح می کردند: آلتی دو شاخه! که حتما هر دو سوراخ را در آن واحد جوابگو باشد!
