ادامه ... بزرگترین مسأله غامض آدمی این است که او مخمصه آن هز | اشو
ادامه ...
بزرگترین مسأله غامض آدمی این است که او مخمصه آن هزارپا است.. انسان نیازی به خرگوش ندارد تا آن سوال را مطرح سازد؛ و خود سوال را طرح کرده و ایجاد شبهه می نماید و خود را گیر می اندازد. او از خود سوالاتی میکند و جوابهای خودش را می دهد. سوال ها به روشنی نادرست اند، از این رو پاسخها نیز حتی بیشتر نادرست و گمراه کننده اند. هر پاسخ سوال جدیدی را بر می انگیزد. سوالها و جوابها چند برابر شده و توده ای عظیم را بوجود می آورند. و انسان بیشتر و بیشتر گیج می شود تا زمانی که آنقدر گیج می شود که چه، چه است همه ما دراین مخمصه قرار داریم. کسی به قدیس آگوستین گفت: " در یک مسأله خیلی گیر کرده ام، و اگر با مهربانی به آن پاسخ دهی، فکرم را راحت می کنی. شنیده ام که مرد دانایی هستی." قدیس آگوستین پاسخ داد: "شاید چنین شنیده باشد، اما حالا که به من چنین می گویی، به دردسر می افتم." مرد گفت: "در چه دردسری؟ دردسر از آن مردم جاهلی مانند من است." سپس قدیس آگوستین شرح داد. از اول باری که شنیدم، آدم دانایی هستم، در دردسر افتادم، زیرا حالا دارم جستجو می کنم که این دانایی در کجای درون من است، اما موفقیتی در یافتن آن ندارم. چه از جهل و چه به اشتباه از ابتدا آن را باور کردم. اما حالا برایم مشکل است که چنین باور کنم. و معهذا بگذار سوال ترا بدانم. مسافت طولانی را آمده ای پس سوال خود را بپرس. حتی اگر قادر به پاسخ گویی آن نباشم، حداقل با پرسش آن سوال آسوده می شوی. در صورتی که بتوانم آن را جواب دهم، آیا فکر میکنی پاسخ دهنده به سوال ها درست می گوید؟ اما سوال خود را بکن". مرد پرسید: "ساعت چند است؟" قدیس آگوستین گفت: "سوالی را پرسیدی که از آن ترس داشتم." سوالاتی هست که فکر میکنم جوابشان را می دانیم، اما هر وقت که پرسیده شوند، در جوابش می مانیم. به وضوح می دانم که ساعت چیست، اما وقتی می پرسی به درد سر می افتم.
