#خودمانی
بعضی صبح‌ها، انگار می‌طلبد که از چهارچوب؛
ممنونم خدا
و چسب دوقلو
و به وقت طلوع و ...... بیاییم بیرون و کمی نزدیک‌تر بنشینیم کنار هم.
- این کفترها هر روز مهمان پیرمردی‌اند!
گرگ و میش که می‌شود، بساط گندم و دبّه‌ی آبش را برمیدارد و می‌آید حرم!
- آنقدر می‌نشیند تا نفسِ صبح بالا بیاید و کبوترها بیدار شوند و سر سفره گندمگونش بنشینند و ...
آنوقت لنگ لنگان و آهسته می‌رود!
امروز با خودم فکر می‌کردم، کبوترها نمی‌دانند این سفره را چه کسی برایشان پهن کرده!
فقط دانه را می‌بینند و همان حس گرسنگی را، که آنان را سر سفره می‌نشاند!
چند روزی که پیرمرد نباشد، تازه چشمشان دنبال صاحب سفره، دو دو می‌زند!
✦
ماجرای ما و خداست ...
و شاید ماجرای ما و کسانی است که خدا بدستشان برایمان سفره پهن کرده است!
تا همه چیز روبراه است و آرام ... دور سفره‌ایم! آنقدر که نمی‌بینیم پیرمردی را که برایمان دانه می‌پاشد!
امان از روزی که آنقدر کور شویم، که؛
حسرت گریبان‌مان را بگیرد و نعمت از کف بدهیم!
این قانون خداست، یادمان بماند:و إِذ تأَذنَ رَبكم لَئن شكرتُم لَأَزيدنكم ۖ وَلَئن كفرتم إِن عَذابي لشَديد!
@Ostad_Shojae
