اینجا سر زمین من است ایران... که انکار است چنارانش ایران ب | فریاد بی صدا
اینجا سر زمین من است ایران...
که انکار است چنارانش ایران باستانش خوانند ایران باستانش خوانند
ساکنانش بر بادند یکی را آب می برد دیگری را هیمەی آتش وان دگر برف می خوردش این یکی، در خروش و هنگامەی آبان سیاه بی نام دور از چشم گورکنان خونش رود و به دریا برسد نه رسید به آخرین بوسەی یار
سر زمینم!.... ایران
ترا چه می شود؟ من کولبر اندوهم و جنگ... بگذار با آنچه که دارم در کوله خود تیمارت کنم که چنارانت قد و بالائی بنمایند به آسمان.. این خط و آن هم نشان آسمان هم شاهد..
