هم‌میهنانم، برخورد زشتی که در مشهد، پشت درهای بسته استادیوم ف | فریاد بی صدا
هم‌میهنانم،
برخورد زشتی که در مشهد، پشت درهای بسته استادیوم فوتبال، با زنان تماشاگر رخ داد، روزی تاریک را برای ورزش و فوتبال ایران رقم زد. برای من که از نوجوانی فوتبال بازی کرده‌ام و هوادار همیشگی تیم‌های ورزشی ایران در رقابت‌های بین‌المللی بوده‌ام، آنچه فراتر از برد و باخت‌های ورزشی اهمیت دارد، روح ورزش است که با هرگونه تبعیض، نژادپرستی و اجبار و دخالت سیاسی در تضاد است. شوربختانه ورزش ایران نیز در ۴۳سال گذشته هم‌چون هنر و فرهنگ و سینما و موسیقی ایران از سوی جمهوری اسلامی به گروگان گرفته شده است و در این گروگان‌گیری، ورزش زنان و زنان ورزشکار بیشترین آسیب را دیده‌اند.
جداسازی جنسیتی در ورزش و ورزشگاه‌ها، ممنوعیت زنان از شرکت در رقابت‌های بین‌المللی در رشته‌هایی چون شنا و تحمیل پوشش و حجاب اجباری به آنان در رشته‌های دیگر، ممنوعیت رقابت ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران اسراییلی که به محرومیت ایران در ورزش‌هایی چون جودو منجر شده، سوء‌استفاده‌های سیاسی و ایدئولوژیک از ورزش و کنترل نهادهای امنیتی و نظامی بر فدراسیون‌ها و باشگاه‌های ورزشی ازجمله باشگاه‌های تاج و پرسپولیس، همه و همه کار را به جایی رسانده که اینک پرطرفدارترین تیم‌های ورزشی ما از رقابت‌های بین‌المللی محروم می‌شوند و یا در آستانه تعلیق و محرومیت قرار دارند. بسیاری از ورزشکاران بنام میهن‌مان نیز در این سالها ایران را ترک کرده‌اند و علی‌رغم میل‌شان زیر پرچم کشورهای دیگر در رقابت‌های جهانی شرکت می‌کنند و مدال قهرمانی می‌آورند.
هم‌میهنان ورزشکار و ورزش‌دوستم،
می‌دانم در شرایطی که جمهوری اسلامی همه آزادی‌های اولیه را از شما گرفته و زندگی را بر ملت ایران و به ویژه جوانان بسیار سخت کرده، ورزش و فوتبال یکی از آخرین تفریحات و دلایل شادی شماست. اما باید بدانیم که نمی‌توانیم از برد‌های ورزشی شاد باشیم در حالی که زنان، به عنوان نیمی از جمعیت کشورمان، نه تنها حق ورود به استادیوم‌ها را ندارند، بلکه پشت درهای بسته با خشونت مواجه می‌شوند. امروز فوتبال ایران در آستانه تعلیق و محرومیت از جام جهانی قرار گرفته است. همان‌طور که باشگاه‌های پرسپولیس و تاج از رقابت‌های آسیایی محروم شدند. مسئولیت این محرومیت‌ها فقط و فقط با جمهوری اسلامی است. اما این نافی آنچه بازیکنان و طرفداران ورزش و فوتبال در ایران می‌بایست انجام دهند نیست.
متحد با هم علیه تبعیض و آپارتاید بایستید؛ علیه واپس‌گرایی و زورگویی بایستید؛ علیه فساد بایستید؛ علیه دخالت‌های سیاسی و امنیتی و نظامی در ورزش بایستید.
ورزش و ورزشکاران ایران، شایسته بهترین امکانات و جایگاه‌ها هستند. جمهوری اسلامی می‌رود و روزهای خوب ورزش ایران دوباره باز می‌گردد. همه با هم باید برای تحقق هرچه زودتر آن تلاش کنیم.
