یڪ روز، کشاورزے از خدا خواهش کرد، لطفاً اجازه بده من | پندنامه ✍️ 🇦🇫
یڪ روز، کشاورزے از خدا خواهش کرد، لطفاً اجازه بده من بر طبیعت حکمرانے کنم، براے این که محصولاتم بتواند پربارتر باشد. خداوند موافقت کرد.
وقتے کشاورز باران خواست، باران بارید.
وقتے تقاضاے خورشید درخشان زیبا داشت، مستقیم مے تابید. هر آب و هوایے درخواست کرد، اجابت شد.
جز این که موقع برداشت محصول وقتے دید تلاش هایش طبق انتظارش ثروت زیادے به بار نیاورده است، غافلگیر شد.
از خدا پرسید چرا برنامه ریزے اش شکست خورد. خداوند پاسخ داد، تو چیزهایے را خواستے که خود مے خواستی، نه چیزے که به آن نیاز بود.
هرگز درخواست طوفان نکردے که براے تمیز کردن محصول واجب است، که پرنده ها و حیواناتے که آن ها نابود مے کنند، دور نگه مے دارد و از آلودگے هایے که آن ها را از بین مے برد، پاڪ کند.
ما هیچ وقت نمے دانیم حادثه اے نعمت است یا بدبیاری. پس بهتر است به این یکے یا آن یکے نچسبیم و نه براے یکے خوشحال و نه براے دیگرے افسوس بخوریم.
واقعیت همیشه در چشم ناظر است. یادتان باشد هوش (عقل) تصویر کامل را ندارد فقط بابت هر چه سر راهت قرار مے گیرد بگو "متشکرم" و رها کن.
لطفاً بدانید برنامه هاے جهان همیشه کامل هستند و چیزے به نام خوشبختے یا بدبختے وجود ندارد.
