با اربعین، باید رفت و تا آسمان باید نایستاد بزرگترین رویداد ا | هفته نامه خبری-تحلیلی پنجره
با اربعین، باید رفت و تا آسمان باید نایستاد بزرگترین رویداد انسانی زمین، با چه منطقی قابل توضیح است؟ دکتر عطاءالله رفیعی آتانی ـــــــــــــــــــــــ
اهل فضلی می گفت، روزی از ایام، احساس عجیبی، درونم ریشه دوانده بود، چیزی شبیه یک غم پنهانی و یا یک اندوه خاص؛ انگار سرتاسر دلم را بغضی غریب پر کرده بود، اما علتش را نمی دانستم، تا اینکه رادیو را روشن کردم و از اعلام مجری دانستم امروز روز شهادت امام کاظم (ع) است. از عارف کامل، مرحوم میرزا جواد آقای ملکی تبریزی، نقل است که رفتار برخی بچه های شیعه را رصد کرده و مشاهده کرده ام که آن ها در ایام حزن اهل بیت (ع) حالشان دگرگون است...
ماجرا چیست؟ انگار میان جان انسان با حقیقت عالم، پیوندی عمیق و نامرئی، برقرار است؛ پیوندی که در گوشه و کنار زندگی، خود را به رخ می کشد و البته اربعین، کامل ترین و آشکارترین نمایش این پیوند است. ده ها میلون نفر زن و مرد، از جای جای دنیا، خود را به سرزمین عراق رسانده و روزها و کیلومترها به سمت مرقد حضرت حسین (ع) راهپیمایی می کنند و پس از زیارتی مختصر، بر می گردند. این اشتیاق روز به روز و سال به سال، در حال افزایش و ارتقاء است. دیگر همگان باور کرده اند این اتفاق، کوچک و معمولی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن عبور کرد. پس در این زمینه یک پرسش جدی مطرح می شود: ماجرای اربعین با چه منطق و استدلالی قابل توضیح است؟
چندین میلیون نفر آدم، هر ساله از همه جا و در همه جا، برای تکریم امر «عاشورا» قیام می کنند؛ این دلدادگی صرفا با یک مفهوم قابل توضیح است و آن مفهوم «ولایت» است.
