رو دست راستم جای یه زخم کهنه‌س که بهش افتخار میکنم .. تو اوایل | پارانوئیـــد🚩
رو دست راستم جای یه زخم کهنه‌س که بهش افتخار میکنم .. تو اوایل جوونی یادمه بخاطر یکی از رفقا پریدم وسط دعوا که نزارم کتک بخوره و .. ولی خودم چند برابرش آسیب دیدم :)) چون پلن تغییر کرد و شدم هدف اصلی و کتک مفصل خوردم و دستم زخم بدی برداشت که ماه‌ها بخاطر اون دست شرایط ورزش مهیا نبود ولی همیشه بهش افتخار میکنم چون اون زخم منو یاد اون رفاقت و اون دعوا و اون پشت هم دراومدن مینداخت ، الان هم تقریبا همینه ، تو هر جایی حتی تو این مجازی پشت رفیقام دراومدم پشیمون نیستم هرجا دیدم برا رفیقام شر شده دلم گفت بپر وسط حتی اگه سالی یبار از هم خبر بگیریم و حتی خیلی جاها ازم به بدی یاد بشه
اینکه زیاد تو کانالا میگن اگه برمیگشتیم عقب دیگه بالاخواه کسی در نمیومدیم اشتباهه ، رفتار خود آدما باعث این شکاف میشه ، هرجا تو هر رفاقت ، منفعت و سود رنگ گرفت ته اون رفاقت میره تو جاده خاکی رفاقت این نیست که براش بصرفی یا اون برات بصرفه ، رفیق اونه که ناراحتت می‌کنه اما نمیزاره ناراحت بمونی رفیقی که ناراحت موندنت براش ذره‌ای اهمیت نداره بمولا که رفیقت نیست!
رو دست راستم جای یه زخم کهنه‌س که بهش افتخار میکنم ..
