2020-09-22 21:22:40
ترانه و دکلمه ای از سال های پیشم تقدیم به حضرت پاییز
تنها شدن مثل ِ یه کابوس ِ
وقت ِ غروب ِ روزای پاییز
اونجا که با قلب ِ پر از عشقت
یه گوشه از گریه میشی لبریز
تنها رو دوش ِ ساکت ِ نیکمت
مبهوت ِ رقص ِ مرگ ِ برگایی
وقتی حواست نیست ساعت هاست
تو قعر ِ غم هایت غرق ِ رویایی
دنبال ِ جای پای دلدارت
بین ِ صدای خشک ِ هر برگی
آخر که میفهمی نشونی نیست!
دنبال ِ نبش ِ قبر ِ هر سنگی...
(تنها شدن پایان ِ خوبی نیست
واسه کسی که تشنه ی دریاست
واسه کسی که عاشق ِ عشقه
پایان ِ ، بارون مرگ ِ هر رویاست)
آهسته بر میگرده از دیروز
سمت ِ حضور ِ خالی ِ یارش
اون عاشق ِ دلبسته به فردا
حالا دیگه مردن شده کارش
هر بار رد میشه از این کوچه
هر بار تنها میشه با مهتاب
یادش میاد اون دست ِ گرمی که
با رفتنش حالا شده بی تاب
هم صحبت ِ شب های بی پایان
تنها صدای هق هق ِ درد ِ
وقتی یه عاشق توی تاریکی
با خاطراتش عاشقی کرده
(تنها شدن پایان ِ خوبی نیست
واسه کسی که تشنه ی دریاست
واسه کسی که عاشق ِ عشقه
پایان ِ بارون مرگ ِ هر رویاست)
#پارسیجانی
@Parsijani
پ.ن:
۱)ترانه ای و دکلمه ای از سال ها پیشم
۲)عاشق عشق باشید
140 viewsedited 18:22