قسمت اول اورانیوم تهی شده و تسلیحات نفوذ کننده یکی از مزیت | خیخی
قسمت اول
اورانیوم تهی شده و تسلیحات نفوذ کننده
یکی از مزیت‌های غنی سازی اورانیوم در صنعت هسته ای، تولید قابل توجه اورانیوم تهی شده است، در واقع این اورانیوم که پسماند باقی مانده از فرایند غنی سازی اورانیوم در سانتریفیوژ ها است، حاوی بیش از ۹۹.۷ درصد اورانیوم ۲۳۸ می‌باشد که پس از تبدیل آن به اورانیوم فلزی (کاری که ایران انجام داده و جیغ غربی‌ها را به آسمان فرستاد) انواع و اقسام مصارف نظامی، از جمله در گلوله‌ها و پرتابه های نفوذ کننده ضد تانک دارد. برای درک اینکه چرا اورانیوم تهی شده (یا تضعیف شده) یک سلاح ضد تانک خوب به ارمغان می‌‌آورد، باید کمی بیشتر با فیزیک این فلز خاص آشنا شد. وقتی فلزی مثل فولاد سخت شده با چند برابر سرعت صوت با فلز دیگری برخورد می کند، به هنگام برخورد مانند شیشه خرد می شود یا بر اثر گرمای شدید تولید شده تبخیر می شود و بدین رویروی از بین می رود و اثردهی این فلز سخت شده کاهش پیدا می‌کند و نفوذ کمی در زره به دست می‌‌آورد. افزایش سرعت گلوله فولادی سخت شده باعث افزایش عمق نفوذ در زرهی می‌‌شود، اما این افزایش محدود بوده و برای دستیابی به عمق نفوذ بیشتر، پرتابه باید سرعت سرآوری به هنگام برخورد داشته باشد، به عبارت دیگر پرتابه به هنگام شلیک باید از سرعت اولیه حتی بیشتری برخوردار باشد!
نفوذ به زرهی با افزایش چگالی و سختی و تمرکز انرژی پرتابه در منطقه ای تا حد ممکن کوچک افزایش می یابد، بنابراین پرتابه ها شبیه دارت های غول پیکر با چگالی و سختی بالا هستند. در اینجا چگالی اورانیوم تهی شده با تقریبا دو برابر بودن نسبت به سرب یک گزینه بسیار مناسب برای استفاده در این گونه پرتابه‌ها است. فلز دیگر مورد استفاده برای پرتابه های ضد تانک تنگستن است که همچنین بسیار سخت و متراکم است، اما وقتی یک پرتابه تنگستنی به زره برخورد می کند، تغییر شکل می دهد و نوک آن به تدریج صاف و قارچ مانند می شود (به تصویر بالا توجه شود). در واقع در اینجا انرژی پرتابه در برخورد با زره پخش شده و به هدر میرود و بدین روی عمق نفوذ کاهش پیدا می‌کند! اما از خصوصیات اورانیوم تهی شده میتوان به "پیروفوریک" بودن آن اشاره کرد، این بدین معناست که در نقطه برخورد با زره، نوک اورانیوم فلزی می سوزد و به زره ورود پیدا می‌کند، بدون اینکه نوک پرتابه تخت و قارچ مانند شود! به عبارت دیگر نوک پرتابه اورانیومی به هنگام نفوذ بر اثر تماس اشتعال پیدا کرده و همیشه تیز باقی میماند یا به اصطلاح خود تیز کن هستند (Self Sharping) تا همچنان به سوراخ کردن زره ادامه دهند! تیز باقی ماندن نوک پرتابه فارغ از اینکه به پرتابه اورانیومی قابلیت نفوذ کمی بیشتر می‌‌دهد، اما مهم تر از آن باعث تجمیع انرژی جنبشی پرتابه در یک نقطه یا یک منطقه بسیار محدود و بدین روی افزایش عمق نفوذ می‌‌شود! همچنین خصوصیت آتش زا بودن اورانیوم فلزی به هنگام نفوذ، باعث ایجاد گاز‌های داغ و سفید و جرقه هایی می شود که به داخل تانک نیز ورود پیدا کرده و دخل سرنشینان را می آورد و حتی میتواند باعث ایجاد انفجار ثانویه در درون تانک بشود که به معنی انهدام کامل تانک خواهد بود! نوترینو// @Partisan_military
