در سال 2010 مارینا آبرامویچ هنرمند صربستانی که به مادر هنر پرفورمنس مشهوره در موزه هنرهای مدرن نیویورک اجرایی با نام (هنرمند حاضر) انجام داد...
در طول این اجرا برای سه ماه هر روز صبح تا غروب مارینا روی صندلی می نشست و هر بارمخاطب غریبه ای به مدت یک دقیقه رو به روی او روی صندلی می نشست تا ارتباطی بدون کلام با نگاه برقرار کنند...
در یکی از این روزا و بدون اطلاع مارينا، ناگهان معشوقه سابق او اولای روی صندلی مقابلش مینشیند، اولای و ماریانا بیست و سه سال از هم بی خبر بودن و هیچگونه ارتباطی باهم نداشتند و ناگهان یک دقیقه سکوت سکوت مرگبار عشق بینشون حاکم میشه...
اولای یکی از هزار و پانصد و شصت و پنج نفری بود که روبه روی مارینا نشست اما با همه فرق داشت...
پس از بیست و سه سال؛ سکوت، اشک و دستانی که در هم فشرده می‌شوند، نه تنها برای اثبات حضور دوست داشتن! بلکه برای اثبات حضور بی‌انکار عشق...
نگاهت میکنم خاموش و خاموشی زبان دارد، زبان عاشقان، چشم است و چشم، از دل نشان دارد...
https://t.me/paydarfamily
