دل تقویم از زمان پر بود روزها رفت و روزگار گذشت چرخ چرخید و فصل ها طی شد بیست و یک روز از بهار گذشت چشم دنیا به کودکی وا شد که دو چشمش به گریه لب وا کرد تا مرا دست مادرم بوسید گریه های ادامه دار گذشت گریه آسانترین تجلی غم- بود و بی ادعاترین مرهم بعدها بغض آمد و دیدم که چه بر ابر باردار گذشت هر که در من چو روح جاری شد رفت و آغاز بی قراری شد پرده ی سینمایم و هر کس به من آمد هزار بار گذشت عرقم خشک ناشده دیدم روبرویم حریف بعدی بود سوت داور مرا به خود آورد: قهرمان! دور افتخار گذشت گرچه با خود مسافران را برد منِ متروکه را به غصه سپرد گرچه هر بار جا گذاشت مرا ایستگاهم که از قطار گذشت نه به دنبال پیک خوش خبرم نه به امید منجی بشرم من برای جواب یک پیغام شب و روزم به انتظار گذشت شمع کیک تولدم یک روز بر مزار من اشک خواهد ریخت تا بگوید کسی در این دنیا اشکبار آمد اشکبار گذشت #علیرضا_پایون #بیست_و_یکم_فروردین #پایونیسم سروده ی ٢۱ فروردین ۱٣٩٨ @payonism 414 viewsedited 19:30
