«رنگ» خود «شخص» است. از نظر «مارتین گی‌فورد»، فروید در خودن | La Peinture
«رنگ» خود «شخص» است.
از نظر «مارتین گی‌فورد»، فروید در خودنگاره‌ها هر نشانه از سال خوردگی و زمان را کمابیش شادمانه نشان می‌دهد و نقاشی ها یکسره درباره فناپذیری است اما در سلف پرتره‌های فروید چیزی که بیش از همه جلب توجه می‌کند شادمانی از تصویر زوال نیست، بلکه تجلیل از خود است و تلویحا ژست «هنرمندِ قهرمان» گرفتن.
«لوسین فروید» جز در چند نقاشی، خود را در مقام یک نقاش نشان نمی‌دهد، بلکه وجه انسانی خود را نمایان می‌کند. گفتاری در اول شخص مفرد نظیر جمله «آرتور رمبو»: «من، آن دیگری است.»
شاید یکی از کسانی که خودنگاره‌های فروید را بتوان با او مقایسه کرد رمبرانت باشد. خودنگاره‌هایی که در نهایت به یک زندگی‌نامه خود نوشت مبدل شد، فهم ما از طریق مطالعه دقیقِ خودنگاره‌ها امکان بازسازی زندگی این نقاش را فراهم می‌سازد. خودنگاره‌های فروید فارغ از تحلیل روان شناسانه، در مورد فرآیند «چگونه دیدنِ خود» است.
فروید از بیننده آثارش میخواهد هنگام مواجهه با پرتره کسی که او را می‌شناسد بگوید: «بله. فلانی است، فقط کمی بیشتر». آن وقت است که «تشدید» اتفاق افتاده. این حرف با گفته خود او به «لارنس گوئینگ» در مورد نگاهش به پرتره ملموس‌تر می‌شود: «خوش دارم پرتره هایم از آدم‌ها باشد نه مانند آن‌ها... تا جایی که به من مربوط می‌شود رنگ خودِ شخص است. می‌خواهم مانند گوشت عمل کند.»
• برای دسترسی به ۴۳۵ اثر از این هنرمند(۳۵۵نقاشی + ۸۰ خودنگاره) می‌توانید به لینک زیر یا فایل آپلود شده مراجعه کنید.
