نمیتوانیم خود را به دلیل خلافهایی که کردهایم ببخشیم، مگر ای | پندار
نمیتوانیم خود را به دلیل خلافهایی که کردهایم ببخشیم، مگر این که در جهت اصلاح کارهای بدی که احساس میکنیم در حق دیگران انجام دادهایم، دست به کار شویم. باید مسوولیت رفتار خود را بپذیریم و زبالههایی را که در مسیر جا گذاشتهایم، پاک کنیم. مدام از این حیرت میکنم که حتی وقتی میدانیم اصلاح کارهایمان حالمان را خوب و ما را از قید و بند اشتباهات گذشته رها میکند، باز بسیاری از ما به علت خود بزرگبینی و یا اهمالکاری از این کار سر باز میزنیم. تکبر دروغین به ما میگوید: گذشته، گذشته است. الان که دیگر کاری از من ساخته نیست. هنگامی که از سر محبت اعتراف میکنیم اشتباهاتی کرده و کارهایی انجام دادهایم که به ما و دیگران آسیب رساندهاند، در حیطه بخشایش گام برداشتهایم. بخشایش حقیقی از ما میخواهد که از سرکوب خود برای نقصها و اشتباهاتمان دست برداریم، اگرچه معمولا بخشایش همانند هدیهای سخاوتمندانه که به دیگری میدهیم به نظر میرسد، در نهایت کاری در جهت دوست داشتن خود است و هدیهای است که به خودمان میدهیم.