بازخوانی سفارش های بزرگ نگهبان ،خلیج پارس به فرزندان ایران زمی | پویش ملی حامیان خلیج تا ابد فارس Persiangulf
بازخوانی سفارش های بزرگ نگهبان ،خلیج پارس به فرزندان ایران زمین .
درتاریخ خلیج پارس ،دریا سالار بایندر یکی از نامهای به یاد ماندنی ست .او فرمانده نیروی دریایی ایران در دوران نوسازی ست که بارها کوشید تا دست استعمارگران انگلیس را از پهنه ی خلیج پارس کوتاه کند و سرانجام نیز جان خود را در راه دفاع از حاکمیت ملی ایران بر خلیج پارس از دست داد.
بخشی از وصیت نامه ی این بزرگ مرد :
« … تو ای ایرانی، که در این سرزمین پهناور زیست می کنی و خلیج فارس را تنها به این انگیزه که بخشی از وطن توست ، دوست می داری. ای هموطن که کرانه های سوزان خلیج فارس زادگاه توست و این ژرفای زندگی‌بخش، مرواریدهایش را نثار تو می سازد تا مزد تلاشت را از کام کوسه ها بدر آری و ماهیانش را هدیه ی فرزندانت، تا قوت آنان را تامین کنی و تو که فرسنگ ها دورتر از این دریای ایرانی، خلیج فارس را تنها از روی نقشه ی جغرافیا می شناسی . آیا هرگز با خود اندیشیده‌ای که این آب تلخ و شور پهناور، بهترین پاسدار تاریخ تو، شرف تو و ملیت توست ؟
تو ای ایرانی که در گوشه‌ای از این آب و خاک به سر می بری و به فرهنگ و تمدن اسلامی خویش می بالی و افتخار می کنی! هیچ می‌دانی که همین دریا، زاده ی فرهنگ و تاریخ و تمدن تو بوده است ؟
تو ای ایرانی که در دامنه ی مفرح کوهستان‌ها، در کرانه های فیروزفام دریای مازندران، در دشت‌های گسترده داخل کشور زندگی می کنی و در سایه ی درختانش آرامش می یابی، در باغ‌های مصفایش روح خود را صفا می بخشی و با تماشای طبیعت زیبا و دل‌انگیز آن غرق در لذت می شوی… و همه شما که در هر منطقه، از مواهب این سرزمین برخوردارید و آنچنان به دهکده و یا شهرستان زادگاه خود دل بسته‌اید که حتی به هنگام ضرورت نیز به زحمت قادر به ترک آن هستید؛ هیچ می دانید که اگر روزگاری، که هرگز چنان روزی مباد، ایران این مرز دریایی خود را از دست بدهد و یا نیروی لازم برای پاسداری از آب‌های آن نداشته باشد، همه ی ما چون پرنده‌ای اسیر در قفس زادگاهمان زندانی خواهیم شد ؟
تو ای ایرانی، همواره به یاد داشته باش که اگر چنان روزی فرارسد، همه ی شیرینی های زندگی در کامت شرنگ خواهد شد. در قفس سرزمین خود آنقدر محبوس می مانی تا ناگزیر همه ی دسترنج سالیانه‌ات، همه ی آنچه را که با تحمل تلخی ها و مشقات بسیار فراچنگ آورده ای، همه ی دار و ندارت را به کمترین بها از دست می دهی و آنچه را که مورد نیاز توست، به بهای جان به دست آوری .
پس هرگاه که به این مرز سوزان و آذرخیز می نگری، یا بر آب‌های تلخ و شورش گذر داری یا درباره ی آن سخنی می شنوی ،نخست به یاد آور که این آذر برای آن است که در جان دشمنان ایران درگیرد و این تلخی و شوری برای فروبردن درکام آنان است . اگر می خواهی سرزمین آبایی ات، بزرگ و سربلند بماند و تو که فرزند و زاده این سرزمینی از این سربلندی ببالی و افتخار کنی، اگر می خواهی که شایسته ی نام ایران و ملت ایرانی باشی، نخست این مایه ی زندگی خود را پاسدار باش، این مرز محافظ را نیرو بخش و آن را چنان که به میراث برده‌ای، به دست آیندگان بسپار. »
