تداخل سیپروفلوکساسین و تئوفیلین از بین کینولون ها سیپروفلو | نسخه نویسی فارمامدیکال
تداخل سیپروفلوکساسین و تئوفیلین
از بین کینولون ها سیپروفلوکساسین و انوکساسین و احتمالا افلوکساسین و نورفلوکساسین، می توانند متابولیسم تئوفیلین یا آمینوفیلین را کاهش دهند و لذا باعث افزایش غلظت آن شوند.
همچنین تجویز همزمان این دو دارو باعث افزایش ریسک تشنج نسبت به مصرف هریک به تنهایی می گردد.
گاهی درصورت افزودن سیپروفلوکساسین ممکن است کاهش دوز تئوفیلین بمیزان ۵۰-۲۵٪ ضرورت داشته باشد.
پایش دقیق سطح خونی تئوفیلین در مصرف همزمان فلوروکینولونهای با تداخل ماژور مانند سیپروفلوکساسین پس از روز دوم مصرف کینولون توصیه می گردد. با توجه به اینکه در حال حاضر چنین امکانی در کشور ما (بجز در آزمایشگاههای اغلب تحقیقاتی) فراهم نیست بهتر است تا حد امکان از تجویز همزمان این دو دارو پرهیز گردد.
این تداخل در بیمارانی بیشتر اهمیت دارد که بدلیلی مانند آسم تحت درمان با تئوفیلین هستند و دوز کافی دریافت می کنند و غلظت درمانی تثبیت شده است. افزودن کینولونی مانند سیپروفلوکساسین در چنین بیماری می تواند باعث افزایش غلظت و عوارض شود ولی در بیماری که موقتا دارویی مانند شربت تئوفیلین جی بخصوص با دوزهای کم بهمراه سیپروفلوکساسین دریافت دارد، ممکن است خطر یا عارضه ای نداشته باشد.
LexiComp, 2018 Stockley’s Drug Interactions Pocket Companion، 2015
