ایندومتاسین و پیروکسیکام تا حدودی معادل هم هستند. بین دیکلوفناک و ناپروکسن هم بحث هست.
عوارض قلبی:
حذف روفه و والدو از بازار بخاطر همین است.
با این توجیه که مهار کاکس 2 فعال تر شدن کاکس 1 و افزایش سنتز ترومبوکسان و ریسک CVD / پس میگوییم انتخابی تر ها بدتر هستند ، مثل سلکوکسیب ) وداروی ناپروکسن چویس هست
بروفن و دیکلوفناک چویس خوبی نیستند
( هرچند این در دراز مدت طی مطالعات اخیر ی کم دارد زیر سوال میرود ولی آخرین توصیه اویدنس قوی همینه که عرض کردم)
عارضه نگران کننده دیگرشان عوارض کلیوی :
ازتمی پره رنال اختلال در الکترولیت ها نفروپاتی توبولواینتستینال این عوارض بیشتر بخاطر همون مهار PG ها هست. هایپرکالمی و رنال پاپیلاری نکروزیس هم ممکن است ببینیم
در کل سمیت کلیویشون خودش رو با افزایشbun و cr وپتاسیم نشون میدهد و در افراد با ریسک فاکتور بالا من جمله سن و مصرف داروهای نفروتوکسیک دیگر بیشتر است.
ایندومتاسین تقریبا میشود گفت بیشترین اثر ضد التهابی رو دارد همین منجر میشود بیشترین عوارض کلیوی را بدهد.
دسته دیگر عوارض این ها عوارض کبدی:
با دیکلوفناک ( البته نه به اون شدت که گاها در بروشور های دارویی میبینیم) و سولینداکی میبینیم که نداریم سلکوکسیب هم در رده بعد بذاریم بروفن و ناپروکسن چویس های خوبی هستند در این بیماران
عوارض متفرقه این ها مثل عوارض CNS سردرد ؛ گیجی، تینیتوس ( با اسپرین نسبتا شابع میبینیم)
یه مدت بخصوص بین عوام میگفتند " این داروها پوکی استخوان میدهند " باید بگویم نه، اتفاقا پروستاگلندین خودش عاملی ست برای خورده شدن استخوان و انسیدها حتی میتوانند استخوان را محافظت کنند( دوز بالا البته).
غیر انتخابی ها میتوانند با مهار cox1 سنتز ترومبوکسان رو مهار کنند و ریسک بلندینگ رو ببرند بالا ، البته این برگشت پذیرهست ، برعکس اسپرین و بعد قطع دارو حدودا 1_3 روز بعد عمل پلاکت نرمال میشود( اسپرین حدودا یک هفته وقت میخواهد)
بحث تداخل دارویی:
یکی بحث تداخل با وارفارین هست: شاید اگر درد نسبتا شدیدهست و بیمار وارفارینی هست و فرهنگ اجازه بدهد ترامادول گزینه بهتری است.
تداخل با لیتیم تداخلات با داروهای افزاینده ریسک بلندیگ تداخل با اثر انتی هایپرتنسیوی ACEI ( مکانیسم ؟ قسمتی از اثر این داروها وابسته به pg هست ...) و تداخلات دیگر....
سلکوکسیب هم توسط cyp 2c9 متابولیزه میشود و از این راه با داروهای موثر بر این ایزوانزیم مثل :
ریفامپین کاربامازپین تداخل دارد
همچنین با مهار 2d6 با داروهای مثل :
پاروکستین دولوگزتین و .... تداخل میتواند داشته باشد ( نکته جانبی ساختار این دارو سولفونامیده و ....)
تداخل دیگر انسیدها با اسپیرین و اثرات ضد پلاکتی هست بیشتر شواهد با بروفن است هرچند سایر غیر انتخابی ها هم میتوانند این تداخل رو داشته باشند.
توصیه کنیم حداقل 30 دقیقه از مصرف اسپرین برای مصرف بروفن گذشته باشد و حداقل 8 ساعت برای مصرف اسپرین بعد از مصرف ایبوپروفن بگذرد.
در مورد سیفتی این دسته در حاملگی و یا شیردهی:
در کل توصیه میشه استفاده نشوند. استامینوفن نسبت به این دسته دارویی ارجح تر است. انسید ها میتونن ریسک بلدینگ رو در جنین بالا ببرند.
این داروها بخاطر اثر روی پروستاگلاندین ها در صورت تجویز بعد از هفته 28 میتونن باعث بسته شدن ductus arteriosus شوند.از این خاصیت در نوزادان PDA استفاده میکنیم ( بروفن و ایندومتاسین بیشتر) پس در هفته 28 به بعد منع دارند.
در غیر از این زمان اگر خواستیم انسید بدیم ایبوپروفن و دیکلوفناک میتونن گزینه های خوبی باشند.
در خانم شیرده هم ایبوپروفن و استامینوفن گزینه چویس هستند در رده های بعد دیکلوفناک و ایندومتاسین هم به صورت کوتاه مدت میتونیم بدیم.
نیمه عمر نسبتا طولانی ناپروکسن و بدتر از اون پیروکسیکام و همچنین عدم شواهد با سلکوکسیب مجاب میکند ما را که در تجویزشان احتیاط خیلی بیشتری بخرج بدهیم.
فارماکوتراپی دیپیرو کپی مطلب بدون ذکر منبع کانال مجاز نمی باشد
