گونه طیفی G: زرد طیف های گونه خورشیدی خطوط CaII قوی تر از قبل می شوند خطوط FeI و سایر خطوط فلزی خنثی می شوند
گونه طیفی K: نارنجی و زرد شدت خطوط CaII H و CaII K در ستاره های گونه K0 بیشینه است و بعد از آن به تدریج ضعیف می شود. طیف این ستاره ها پر از خطوط جذبی فلزی است.
گونه طیفی M: قرمز و زرد طیف پر از نوار های جذبی مولکولی است، مخصوصا اکسید تیتانیوم (TiO) و اکسید وانادیوم (VO) خطوط جذبی فلزی خنثی، کماکان قوی می مانند
گونه طیفی L: قرمز تیره، بسیار سرد بیشترین تابش در حوزه ی فروسرخ است. نوار های جذبی فلزی مولکول های هیدروکسیدی قوی (FeH , CrH)، آب (H20)، مونوکسید کربن (CO) و فلزات قلیایی (Cs , Rb , K , Na) و TiO و VO در حال ضعیف شدن هستند
گونه طیفی T: سردترین ستاره ها تابش تنها در طول موج فروسرخ انجام می شود نوار های متان (CH4) قوی شده و نوار های CO ضعیف تر می شوند
علت افزایش ترکیبات مولکولی در ستاره ها، کاهش دما می باشد که در طبقه بندی بالا نیز مشاهده می شود.
منبع: کتاب مقدمه ای بر اخترفیزیک نوین "بردلی کارول - دیل اوستلی" و کتاب نجوم و اختر فیزیک مقدماتی "زیلیک - گرگوری"
