مقاله ای جهت آشنایی بیشتر پیانیست ها، پزشكان و متخصصین فیزیوت | پیانو و پیانیست
مقاله ای جهت آشنایی بیشتر پیانیست ها، پزشكان و متخصصین فیزیوتراپی با تمرینات پیانیست ها و روشهای صحیح نوازندگی و مواجهه با آسیب های ناشی از نوازندگی. قسمت چهارم
در اینجا میخواهم نقل قولی را از پیانیست امریكایی، John Browning بیان كنم كه البته ممكن است بسیاری با آن موافق نباشند. او می گوید : " اغلب هنرجویان تصور میكنند كه فرمولهای خاصی وجود دارند كه نوازندگان برتر با استفاده از آنها برای یادگیری آثار استفاده میكنند. كاری كه من برای یادگیری قطعات انجام میدهم این است كه آن قطعه را آنقدر تكرار میكنم تا با قلبم آن را درك كنم". البته برخی می گویند كه این اظهار نظر ناشی از این است كه او از استعدادها و توانایی فكری خود بی اطلاع بوده است كه چنین اظهار نظری كرده است.
همچنین نوازندگان باید همواره برای اجرای رپرتوار خودآماده باشند. بسیاری از نوازندگان بزرگ پیانو بایستی آمادگی اجرای تمامی قطعات رپرتوار حجیم خود را داشته باشند. این رپرتوار می تواند شامل حدود 20 كنسرتو یا بیشتر، 32 سونات پیانوی بتهوون، بسیاری از 48 پرلود و فوگ باخ به علاوه سوییتها، پارتیتا ها و سایر قطعات باخ كه جزو رپرتوار استاندارد پیانو محسوب می شوند، سونات های موتسارت و شوبرت، بسیاری از آثار شوپن، لیست، شومان، برامس، دبوسی و راول و ... باشد. از طرفی رپرتوار استاندارد قطعات قرن بیستم (كه به سرعت در حال پیشرفت است) نظیر آثار مسیان، بارتوك، استراوینسكی، لیگتی، بریو، برگ و شوئنبرگ را هم باید به آن اضافه نمائیم. نوازندگانی كه پیانو، هارپسیكورد و ارگ مینوازند ممكن است در رپرتوار دوره های اول موسیقی و یا رپرتوار معاصرمتخصص باشند. متخصصین رپرتوار معاصر باید تلاش مضاعفی را بر روی شناخت زبان جدید موسیقی، یادگیری سریع قطعات جدید، اجرا و ضبط آنها برای اولین بار (و در حالی سازنده اثر در قید حیات است) داشته باشند.
علاوه بر تمامی مواردی كه در بالا به آنها اشاره شد، نوازنده در طول سالهای كاری خود همواره به دنبال دستیابی به صدایی شفاف تر و با كیفیت تر است. گویا تمرینات نوازنده برای اجرای بهتر آرپژها و گام ها پایان ناپذیر است و او همواره به دنبال یافتن جنس صدایی بهتر و بیانی رساتر در موسیقی است و برای حصول آن، متوازن سازی آكوردها و انواع پدال گیری ها را آزمایش می كند. در مورد متوازن سازی اكوردها، انگشتان باید یاد بگیرند تا حداقل با دو شدت متفاوت در هر یك از دستها بنوازند( ملودی و آكومپانیمان). و یا حتی به طور همزمان 3 یا 4 شدت متفاوت را اجرا كنند.اجرای آكوردهای آغازین كنسرتو شماره 4 بتهوون برای اغلب پیانیستها دشوار است. نوازنده با 8 نت مواجه است و بایستی آنها به درستی با یكدیگر متوازن كند، بدون اینكه قبل از اجرا میزان سفتی كلیدهای پیانو را امتحان كرده باشد. هر پیانیستی (با در نظر گرفتن اینكه تكنیك او به اندازه كافی رشد كرده باشد تا بتواند تصویر ذهنی از صدا پیش از اجرا داشته باشد)این آكوردها را در در هر بار اجرای این اثر، با صدای متفاوتی اجرا میكند، حتی وقتی كه بر روی یك ساز مشابه می نوازد. من احساس میكنم بر خلاف تصورات رایج میان نوازندگان، بالابردن میزان كار ذهنی و فكری نسبت به تمرینات فیزیكی (كه بر سرعت و قدرت صدا تاكید دارند) بهتر میتواند سلامت نوازنده را تضمین كند و نهایتا تكنیك را بیشتر ارتقاء‌دهد. چرا كه این كار شامل بازخوردهای ماهیچه ای/شنوایی بیشتری است و به خوبی میتواند موجب برقراری تعادل در شرایط فیزیكی نوازندگی شود.
علاوه بر اینها داشتن شناخت در مورد آهنگساز، ویژگی های دوران تاریخی آهنگساز و مطالعه در خصوص ویژگی های هنری آن دوره نظیر نقاشی، معماری، شعر، رقص و ادبیات میتواند نیاز به تمرینات فیزیكی را كمتر كرده و در نتیجه ضمن ارتقاء كیفیت اجرا، ریسك بروز ضایعات جسمی دراثر تمرینات زیاد را نیز كاهش دهد. با استفاده از این كارهای مقدماتی، پیانیست تلاش می كند تا احساس و روح اثر، ظرافت ها و توازن ساختاری آن كشف كند و در عین حال بهترین راه برای انتقال این یافته ها ( كه به طور لحظه ای به نوازنده الهام میشود) را به شنوندگان بیاید. Telegram.me/pianoandpianist
