ز کوی یار میآید نسیم باد نوروزی
از این باد آر مدد خواهی چراغ دل برافروزی
به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی
به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی
حضرت حافظ
سال نو می‌شود
زمین نفسی دوباره می‌کشد
برگ‌ها در می‌آیند و گل‌ها لبخند می‌زنند
پرنده‌های مهاجر برمی‌گردند
و در این رویش سبز دوباره زمین سلامت می‌کند
بدرود سال 1402
آرزو دارم در سال جدید تنتون سالم لبتون خندان و تنور دلتون هماره گرم باشه
*نوروز خجسته باد*
