عکاس آخرین لحظه‌های پیش از پرواز شاه می‌گفت:
«علت گریه شاه هم این بود که یکی از فرماندهان او خودش را روی پاهای او انداخت و گفت،«اعلیحضرت! نروید. تکلیف ما چه می شود؟»شاه شانه‌های او را گرفت و بلندش کرد و گریه‌اش گرفت و اشکش آمد»
بیش از سه دهه دستگاه‌های تبلیغاتی رژیم اسلامی، جریان نیمه روشنفکری چپ ایرانی و حتی بسیاری از قدرت‌های جهانی هرآنچه را که می‌شد و نمی‌شد، به او و خاندانش نسبت دادند و تخریب‌شان کردند. اما در این ده سال گذشته ورق بازی برگشت. دروغ‌ها و فریب‌های تاریخی آشکار و آنانکه ایران را ضعیف و زبون می‌خواستند افشا شد. دیگر «پهلوی‌ستیزی» و لعن شاه و خاندانش نشانه‌ی ضدیت با نهاد قدرت و ستم نیست بلکه دشمنی و عقده‌گشایی با تاریخ است. حتما هیچ نظم سیاسی‌ی بی‌نقص نیست اما دروغگویی و تقلب تاریخی را باید افشاء کرد.
من به سهم خود به او که مای ایرانی را ساخت و شکل داد بدهکارم و در شناخت و شناسایی خدمات دو نظم سیاسی پهلوی لحظه‌ای دریغ نخواهم کرد.
ما به آن اشک‌های دقایق آخر بازمی‌گردیم و از وجدان تاریخ دفاع می‌کنیم.
JOIN US PN Telegram / Instagram / Twitter/ Threads/ YouTube
