مادری رو در نظر بگیرید که در حین انجام کار از طرف مهدکودک پسرش تماس می‌گیرن و اطلاع میدن که کودکش تب داره و بی‌حاله؛
از طرفی همین مادر در نقش سرپرست مرکز تماس باید گزارش ماهانه رو تا دو ساعت دیگه برای مدیرش بفرسته.
بیاین فکر کنیم اگر به جای مدیرِ این خانم باشیم چه‌کار می‌کنیم.
آیا اجازه میدیم به فرزندش برسه یا می‌گیم سریع گزارش رو تهیه کنه و بعد بره.
اگر این اتفاق برای بار پنجم در ماه افتاده باشه چی؟ بازم همون واکنش رو نشون میدیم؟
به جای همین مادر، یک پدر رو بذارین.
آیا شرایط تغییر می‌کنه؟
به نظر می‌رسه کمک به برقراری تعادل بین کار و زندگی کارکنان مستلزم همکاری بین کارفرما، کارکنان و همکارانه.
همکارِ حامی یه نعمته؛ چون می‌تونین در مواقع بحرانی روش حساب کنین. البته که قرار نیست لطفش رو تبدیل به وظیفه کنیم و خودمون هم باید در مواقع ضروری پشتیبانش باشیم.
اگه از این همکارا داری که در موقعیت‌های سخت حواسش بهت بوده زیر این پست اینستاگرام ما معرفیش کن و یه تشکر ساده ازش بکن.
https://www.instagram.com/p/ChC007jo9xA/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
