تا تب فم‌تریپ فروکش نکرده و در ده‌دقیقه‌ای که باقی مونده تا خلق‌الله پنجول‌شون رو از این گوله کاموا بیرون بکشند و به اسباب‌بازی بعدی حمله کنند این رو هم بگم و برم؛ آذر ۸۵ در گالری اعتماد نمایشگاهی برگزار شد به اسم «چادرنما» از عکس‌های هاله انواری. عکس‌هایی که در واقع عکس‌العملی بودند به تصویر سیاه ایران در رسانه‌های خارجی و در نگاه اولیه به نظر می‌رسید پیام‌شون اینه که ایران فقط به اون مناظر شهری تیره و تار و زن چادری بی‌صورتی که داره از جلوی دیوارنگاره‌ای از خمینی یا شعار مرگ بر آمریکا رد می‌شده محدود نیست. اما رندی و ظرافت کار انواری این بود که این عکس‌ها که قرار بود «آن تصویر دیگر» از ایران و زنانش رو نمایش بدند همون‌قدر اغراق‌شده و غیر‌واقعی و بی‌چهره بودند و خانم انواری داشت به سیمای سپید‌شویی شده‌ی زنی در دوردست که می‌خواست سیاه‌نمایی فرنگی‌ها رو به چالش بکشه با پوزخند نگاه می‌کرد. این یادداشت خانم انواری هم در همین باب خوندنیه:
https://meidaan.com/archive/author/hale
