یک موجود انسانی ماندن، یعنی:
اگر نیاز باشد، تمام زندگانی خود را، شادمانه بر "ترازوی بزرگ سرنوشت افکندن"،
اما در همان حال، از هر روز آفتابی، از هر ابر زیبا به وجد آمدن.
دنیا، به رغم جمله‌ی دهشت‌هایش، چنین زیباست.
و باز هم زیباتر می‌توانست باشد
اگر بر روی زمین موجودات زبون و سست عنصر وجود نمی‌داشتند.
[رزا لوکزامبورگ]
#کوکتل_مولوتف
#مهسا_امینی
@protest_iran
instagram.com/protest_iran_official
