ما چشم‌هایمان میبیند، دست‌هایمان هم بسته نیست. دروغ‌ها را با چ | PROXYiran | پروکسی ایران
ما چشم‌هایمان میبیند، دست‌هایمان هم بسته نیست.
دروغ‌ها را با چوب خط خون میشماریم، نوک انگشت اشاره از جوهر زخم است آنقدر که کنج اتاق نمناک تاریخِ جوان برای خودمان خط و نشان کشیدیم.
سگ‌های نگهبان پیر رو به فساد این اتاق را از هجوم گرگ‌های پوسیده محافظت میکنند و مزدشان را با توله سگ‌های کنترلی میگیرند.
کنترل آن از نم اشکال دارد گاهی به چپ میزند گاهی به راست، امروز نرود با اولین طوفان حتما تعدادی زیادی میرود.
اصلا سگ پیر را چه به نگهبانی؟!
اصلا سگ را چه به کنترل چیزَکی؟
تو زردی، تو برادر شغالی
روباه سگ تو و تو سگ من
تو را قلاده‌ی توَهُم زنده نگه داشت و بند آن قلاده دست من است. انتخاب کن قلاده‌ات را من بکشم یا با آن همه پیری قلاده پاره میکنی؟
یا با آن همه پیری قلاده پاره میکنی؟
یا با آن همه پیری قلاده پاره میکنی؟
یا با آن همه پیری قلاده پاره میکنی؟
