آدمی هرچند عاقل، باز غافل میشود...
تور و ماهیگیر باشد ، آب هم گِل میشود...
ساده می گویم ، نیازی نیست پیغمبر شوی...
تو «خودت» باشی ، به قلبت وحی ، نازل میشود...
کج شده راهت اگر در زندگانی ، غم مخور...
قبله هم ، گاهی به چپ یا راست ، مایل میشود...
تَرکِ خود کردی، شکستی، چاره جز برگشت نیست...
چون نمازی که به شهر خویش ، کامل میشود...
گر زمین هم خورده ای، در کار خِیرت ، حق نخور...
روزه هم با خوردن افطار ، باطل میشود...
خشک بودن ، اقتضای شاخه های مُردنی ست...
گرچه آتش ، چوبِ تَر را نیز ، شامل میشود...
زندگی یا زنده گی؟ اصلا بیا صحبت کنیم...
حرف اگر باقی نماند ، مرگ حاصل میشود...
