راجرز معتقد است که هرچه محبت دیگران، مشروط‌تر باشد، احتمال آسی | اوکام روانشناسی، مشاوره و تربیتی
راجرز معتقد است که هرچه محبت دیگران، مشروط‌تر باشد، احتمال آسیب بیشتر است. مشروط یعنی مثلاً «اگر اين‌گونه باشی، من تو را دوست خواهم داشت». برخی افراد که از دبستان مدام احساس شایستگی و سخت‌کوشی مفرط (اصل اریکسونی) داشته‌‌اند، شاید پنداشت‌های مغایر را نتوانند در ساخت روان‌شان نمادینه کنند (یا دقیقاً بپذیرند)؛ مثلاً برخی افراد خورهٔ کار، کلاً انکار می‌کنند که اصلاً حتی میل به پرسه‌زدن دارند! پس شعارشان این است که: «تفریح مال آدم‌های احمق است!» بنابراین هر زمان که تفریح از آن حدّ معمولی که خودشان تعیین کرده‌اند فراتر رود، احساس ناهمخوانی می‌کنند؛ ناهمخوانی یعنی احساس بیگانگی بنیادین بین خود و تجربه (اینکه احساس می‌کنم آدم پُر کاری هستم ولی تجربه‌ام می‌گوید نه تو زیادی تفریح می‌کنی). بنابراین فرد، دیگر نمی‌تواند به صورت یک کلِّ یکپارچه (که خیلی مورد تأکید وجودی‌ها، انسان‌گراها و گشتالتی‌هاست) عمل کند. راجرز می‌گوید با این پارادایم ذهنی به خود اجازه می‌دهیم فقط «جزئی از کسی باشیم که هستیم». متأسّفانه مانند خانه‌ای که علیه خودش شورش کرده و بر خودش تقسیم شده است!
