هری فردریک هارلو روانشناس آمریکایی که شهرتش را به خاطر تحقیقاتش در طول سالهای 1960 تا 1970 بر جدایی نوزاد از مادر، نیاز از روی وابستگی و انزوای اجتماعی، با آزمایش‌هایی که به روی گونهٔ میمون رزوس انجام داد دارا می‌باشد.
نظریه رفتارگرایانه دلبستگی حاکی از آن است که یک نوزاد یک دلبستگی را با مراقبی که غذا برایش فراهم می‌کند تشکیل می‌دهد. در مقابل، توضیح هری هارلو این بود که دلبستگی به عنوان نتیجه‌ای از آرایه‌ی «آسایش ملموس» توسط مادر رشد می‌یابد، این امر نشان می‌دهد که نوزادان یک نیاز ذاتی (بیولوژیکی) دارند و به چیزی برای آسایش عاطفی چنگ زده‌اند.
این تحقیق بر روی کار نظری جان بالبی، مهم‌ترین روانشناس در نظریه‌ی دلبستگی تاثیرگذار بوده است.
جذاب‌ترین فیلم‌های کوتاه روان‌شناسی
@psyshortmovies
