ارتباط قشقایی ها و لک ها برهم‌کنش لک‌های فلات ایران با ترک | « طایفه قراچه ، قشقایی »
ارتباط قشقایی ها و لک ها
برهم‌کنش لک‌های فلات ایران با ترک تبارها که خاستگاهی در آسیای مرکزی دارند تا پیش از دورۀ زندیه آگاهی‌های نسبی وجود دارد. اما بخش مهمی از این روابط به خاطر وجود شخصیتی به‌نام اسماعیل‌خان کور قشقایی یکی از سرداران نادرشاه افشار بود که با روی کار آمدن پادشاه لک یعنی کریم‌خان زند با او هم پیمان شده و از اعتبار ویژه‌ای در دستگاه حکومت زندیه برخوردار گردید. جمعیت فراوانی از ایلات #لک با به‌قدرت رسیدن کریم‌خان وی را همراهی کرده و در نواحی جنوب ایران به‌ویژه پیرامون شیراز ساکن شدند. به‌همین دلیل لک‌ها و قشقایی در طی دورۀ زندیه مهمترین زیستگاه مشترک را در ناحیۀ فارس داشته‌اند. پس از سقوط زندیه بخشی از جمعیت ایلات لک وارد طوایف قشقایی چون دره‌شوری، فارسی‌مدان، کشکولی و ... شدند. گروهی از همین جمعیت‌های وارد شده به قشقایی پس از چند سال از شیراز به لکستان در دورودفرامان کرمانشاهانبازگشتند و به #شیرازی معروف شدند. به‌نظر می‌رسد در میان این گروه افرادی هم اصالت قشقایی داشته‌اند که به‌خاطر پیوند عمیق با لک‌ها ترجیح داده‌اند آنها را تا دورودفرامان همراهی کنند و برای همیشه در این ناحیه ساکن شوند. سنگ قبری از روستای سیاه‌بید در دورودفرامان نشان دهندۀ بخشی از این برهم‌کنش‌های فرهنگی است که با تاریخ وفات ربیع‌الاول سنه ۱۲۷۱ ه.ق، هویت متوفی را کربلایی علی‌کرم ولد کربلایی عبدالله شیرازی از طایفۀ فارسی‌مدان قاشقایی ذکر کرده است. نکتۀ جالب توجه دیگر در سنگ قبر این است که به‌جای قشقایی از واژۀ قاشقایی استفاده شده که منطبق بر نوشتار آن در عالم‌آرای عباسی است.
