یادداشت روز ۱/۵/۱۲ با خودم فکر می کردم گاهی اوقات چقدر ندا | قصه صوتی کودک
یادداشت روز ۱/۵/۱۲
با خودم فکر می کردم گاهی اوقات چقدر ندانستن خوب است منظورم نادانی نیست بلکه ندانستن است. شما تا به حال به این فکر کرده اید که کاش بعضی چیزها را هرگز نمی دانستید؟ دانستن چیزهایی که هیچگاه دردی از ما دوا نمی کنند. گاهی با ندانستن حال آدم خیلی بهتر است. درست مثل کودکان، آنها خیلی چیزها را نمی دانند و با حال خوش کودکانه زندگی می کنند و از همه چیز لذت می برند. بودن در همین نقطه و لذت بردن از داشته ها مهمترین نکته است. مثلن همینکه انسان از زمان مرگش بی خبر است چقدر خوب است این نوع ندانستن امید به زندگی را افزایش می دهد. یا ندانستن اتفاقات و حوادث روزها و سالهای آینده ایده بسیار خوبی بوده که استرس و نگرانی را از بشر دور می کند. بنابراین لازم نیست مدام ذهنمان را درگیر دانستن اتفاقهای ناشناخته کنیم و آرامشمان را برهم بزنیم. چه بهتر که از کنکاش در مجهولات فاصله بگیریم و هنر خوب زندگی کردن را بیاموزیم. البته نوع دیگری از ندانستن هم مربوط به افراد دانا و موفق و سرشناس جهان است. افراد بزرگی که در اوج دانایی اقرار به ندانستن بسیاری چیزهای دیگر می کنند و از ندانستن نمی ترسند. زندگی چنین افراد موفقی مثل وارن بافت، آیکان، جوجی شورتز، برنارد، تمپلتون و...همه حاکی از عطش این افراد برای دانستن و آموزش است. چنین عطشی اشاره به همان ضرب المثل قدیمی زگهواره تا گور دانش بجوی دارد. از طرفی اما عده بسیاری با اندک علم خودشان همیشه احساس دانایی می کنند و خود را بی نیاز از جستجوي بیشتر و یادگیری می دانند. با توجه به این مسائل ندانستن نباید در ما ایجاد هراس کند بلکه باید سرآغاز و مقدمه ای شود برای دانایی و یادگیری بیشتر چرا که همه چیز را همگان دانند. یاد ضرب المثل دیگری افتادم که ندانستن عیب نیست نپرسیدن عیب است. چنانچه از نادانی خود آگاه باشیم برای دانستن بیشتر تلاش خواهیم کرد.
آن کس که بداند و بداند که بداند اسب خرد از گنبد گردون بجهاند آن کس که بداند و نداند که بداند بیدار نمایید که بس خفته نماند آن کس که نداند و بداند که نداند لنگان خرک خویش به منزل برساند آن کس که نداند و نداند که نداند در جهل مرکب ابدالدهر بماند
