خداحافظ مدرسه ، خداحافظ دانش آموزان عزیزم چه خوب و زیباست ور | کلاس پنجمی ها
خداحافظ مدرسه ، خداحافظ دانش آموزان عزیزم
چه خوب و زیباست ورق زدن خاطرات گذشته انگار همین دیروز بود زنگ مهر را نواختیم و مدرسه ای ساختیم در محله ي عشق خیابان عقیده کوچه مهربانی با سقفی از خورشید آجرهایش ستاره ملاتش روشــنایی مالامال از اندیشه های بلند لبریز از شور و شعــور پر از سـرود عطوفـت و آنگاه اول روز حضور شادمان در کلاس
ورود خانم معلم برپا و برجا بفرماها و .... آمدیم و رفتیم آمدیم و خواندیم آمدیم و آموختیم آمدیم و شنیدیم آمدیم و دیدیم آمدیم و فهمیدیم و آمدیم و ماندیم نه خودمان که دلمان در کلاسی که بوی خدا می داد
آموختیم که ( تشکر کنیم از خدا ، پدر ، مادر، معلمین و هر کسی که دلسوز ما بود) رقابت ها و رفاقت ها، صحبت ها و مراسم جای خود را داشت تا چشم گشودیم آن آغاز به پایان آمده بود و ما به ایستگاه تابستان رسیدیم که می ایستیم نه برای همیشه، که برای آغاز حرکتی با شکوه تر، گرد خستگی راه ستانیم، روح و جسممان را به آرامش رسانیم و دوباره از آغاز .....
می دانم وقتی مهر سال بعد تو را می بینم با خود خواهم گفت : ماشاء ا... چقدر بزرگ شده ای ! اما نه به سال نه به جسم ، که به عقل و شعور ، نه به قد و قامت که به احساس و فهم
می دانم قطره ای، دریا خواهی شد. جویباری ، رود خروشان خواهی گردید و آن قدر وسعت خواهی یافت که تبلور اندیشه های بزرگ شوی . می دانم بزرگ خواهی شد ، بزرگ خواهی شد ، بزرگ خواهی شد ، می دانم که تو ایمان داری و می دانی و آن گاه با تو حرف خواهم زد و حرف خواهم شنید، از زندگی رسم خوشایند آن.
