یک ترانه... به بوی گیسوانت سوگند، دوست ات می دارم... تو تکرار | شعر سپید
یک ترانه...
به بوی گیسوانت سوگند، دوست ات می دارم... تو تکرار می شوی؛ در من... دلیل بودن ات را خوب می دانم!
چنان سرشارم از عشق ات، به انکار خودم پیوسته می مانم می آیم بر لب ایوان، برایت شعر می خوانم...
تو می خندی... نگاهت با نگاه آسمان، در می آمیزد و من در زیر لب آرام می گویم: کنارم باش؛ جان جانانم!
من از این عشق می میرم از این آرامش بی حد چشمانت از این رویا از این خوش حالی زیبا برایت شعر می گویم... برایت شعر می خوانم... نگاهم کن درون خویشتن، پنهانم!
تو مفهوم جنون را جابه جا کردی در این شهر عبوسِ خسته ی بی آرزو باری چه ها کردی...!
من از زنجیر بیزارم از این فرم جنون آمیز یک رویا مرا با خود ببر؛ تا آسمان، تا دشت، که روح ام را به دست مهربانی، بسپارم... ۸بهمن ۱۳۹۹ #رامین_اقتصاد @ramineqtesad
