احوال انسان مؤمن در قبر.... جابر بن عبدالله رَضِیَ اللّهُ | محمد رسول الله (ﷺ)
احوال انسان مؤمن در قبر....
جابر بن عبدالله رَضِیَ اللّهُ عَنْهُما می فرماید ڪه رســول الله ﷺ فرمودند:
وقتی مرده در قبر گذاشته می شود، خورشید چنان به نظرش می رسد ڪه می خواهد غروب ڪند ــ بدین جهت سریع از جای خود بلند می‌شود و ــ می نشیند و به چشمانش دستی می ڪشد و به فرشتگان الهی می گوید: رهایم ڪنید تا نماز ــ مغرب ــ را بخوانم.
منابــع : ابـن ماجه 4272 ابــن حبان 3116
از این حدیث دو نڪته را می توان برداشت ڪرد:
۱. اینکه انسان مؤمن و خداشناس در قبرش راحت و آسوده است. چنانچه گمان می ڪند ڪه در خانه و در میان اهل و خانواده‌اش بسر می برد و راحت و آسوده در خواب و استراحت است ڪه در موقع نماز از جای خویش بر خیزد و دستی بر سر و صورت بکشد و وضویی بسازد و به راحتی نمازش را اقامه ڪند.
۲. این حدیث بیانگر پایبندی و استقامت مؤمنان و مسلمانان بر اجرای اوامر و فرامین خداوند و تعالیم و آموزه‌های نبوی و احکام و دستورات تابناک شرعی می باشد ڪه چنان به اجرای دستورات الله متعال از قبیل نماز در دنیا پایبند‌ند و آن را نصب‌العین و آویزه‌ی گوش خویش قرار داده‌اند ڪه حتی در عالم برزخ و در عالم سخت و وحشتناک و مخوف قبر از آن غافل نیستند و پیوسته به فکر ادای نماز و نیایش و شکر و سپاسگذاری الله هستند و به حدی به این مهم اهمیت می دهند ڪه به فرشتگان الله می گویند: رهایم ڪنید و سؤال و جوابتان را به بعد موکول کنید تا من به عبادت و نیایش و پرستش و ڪرنش پروردگارم بپردازم و مزاحم نماز و عبادتم نشوید.
