@razhoft
آه ای زمانِ همه چیز خوار، پنجه های بُرانِ شیر را کُند می کنی،
و زمین را به خوردن فرزندان زیبایش وادار می کنی؛
و دندان های بُرندهء ببر را از دهانش به در می کُنی،
و ققنوس دیرزی را در خونش کباب می کنی؛
و همچنان که شتابان می گذری، فصل های شاد و محزون را خلق می کنی،
و به هر طریق که دوست داشته باشی ای زمان تیزپا،
با بسیطِ زمین و تمامی فرزندانِ زیبا و فانی اش رفتار می کنی؛
اما من هرگز نمی گذارم که مرتکب آن شنیع ترین جنایت ممکن بشوی:
آی! با پنجهء ساعت هایت، پیشانیِ زیبایِ محبوبِ مرا مخراش،
و با قلم ازلی ات هیچ خطی بر آنجا مَکش،
در مسیر رفتنت، آن جوان زیبا را از گزند تباهی مصون بدار،
تا این آیتِ زیبایی، به آیندگان برسد.
آری ای زمان پیر، هر غلطی خواستی بکن اما به رغم این،
عشقِ من تا ابد در شعرم جوان می ماند.
غزلواره ها
ویلیام شکسپیر
ترجمه: امید طبیب زاده
غزلوارهء ۱۹
@razhoft @razhoft @razhoft
#رازی_نهفته
