لختی سخن به درباره دکتر بزرگمهر دانشمند محمّدعلی اسلامی نُدوش | رازی نهفته
لختی سخن به درباره دکتر بزرگمهر دانشمند محمّدعلی اسلامی نُدوشن
دکتر اسلامی نُدوشن دانشور فرهنگ و ادبِ ماست که در سه نگره جهانبینیاش را میشود جستجو نمود که بارز به گفتگو هستند به تاریخ و فرهنگ ایران زمین.
#ایران، #شاهنامه و #فرهنگ سه رویکرد کلیدواژه ای در نوشتههای ایشان محسوب میشوند که در پرتو دانش گستره خویش به بسط این رویکردهای حسّاس تاریخی-اجتماعی کوشش ها داشتند.
مثلثِ (ایران/فرهنگ/شاهنامه) اندیشهشناسیِ دکتر اسلامی نُدوشن بسانِ جام جهانبینی در هویّتشناسیِ ما ایرانیان قابل توجّه و تمرکز است.
از هر زاویه که به این اضلاع مثلث که مینگریم دانش و بینش عمیق ایشان را میشود به هدف چگونه بود و چگونه خواند پیش بُرد.
دانش، تواناییِ به عمل رساندن هر بینش است و بینش در حال انجام اَش منش میخواهد که دکتر اسلامی نُدوشن از سِیرتکوینی معرفت شناخت دانش، بینش و منش یک شخصیّت قابل احترام و ارزشمند هستند.
و امّا بعد
مثلث اندیشههای استاد
#ایران را برای هویّتاَش و خاستگاه تمدّنیاَش به بسیاری مورد توجّه قرار میدهد.
بیشتر پژوهشهایش به درباره ایران و جهان ایران در دورههای تاریخی بوده است و بدون کتاب های درسگفتاریاَش به درباره ایران و جهان آن، نمیشود به شناخت کاملی رسید چون ایشان بر پایه تاریخ و مستندات آن و پژوهش های میدانی توانسته بیشترین نگرههای اهمّیّتدار فرهنگ ایرانی را برگو شوند.
#فرهنگ را از لحاظ علمی با رویکردهای جامعهشناسی پیش بردند. بر اساس دادههای تاریخی-اجتماعی جنبههای مختلف فرهنگ انسانی و فرهنگ ایرانی را در بازخوانی فرهنگ جهانی به مثابه یک کنش معرفتی سلوک گفتار دادند.
در کتابی به نام «فرهنگ و شِبه فرهنگ» و جستارهای مرتبط با این واژه چگالی مفهومساز فرهنگ انسانی-ایرانی را به عنوان یک ابزار قدرتمند مدیریت منابع انسانی رصد کرده و آسیب شناسیهایی را هم به بر داشتند تا با نگاهی دانشی این خاستگاه اجتماعی تاریخمند (فرهنگ) بهتر اهمّیّت شناسی وضعدار بشود.
#شاهنامه را با نگاهی از منظر یک سراینده تا مترجم و منتقدی هوشمند فرازی دیگر از بازخوانی فرهنگ ایرانی دادند و در نهایت ادبورزی ساختار قدرت اجتماعی ایران را با خصیصهداریِ یک شاهکار ادبی که شاهنامه باشد نشانهشناسی مواضع دادند.
ایشان در شاهنامه ورزی سروده را ارزیابیِ جامعهشناختی دادند که سروده رسانه ملّی برای شناخت فرهنگ و اندیشهی ایرانی است و از این قرار مکتبِ اندیشهشناسیِ ایرانی را در خاستگاه زبان پارسی، "شاهنامه" قلمداد کردند.
و امّا این
#عرفان در منظر ایشان شاکله وضعدار در بالندگیِ فرهنگی محسوب میشد چون نگرهای فلسفی-ایرانی بوده است و در پرداختهای مبسوط خویش به دربارهی مولانا این روششناسی را پدیدارشناسی کردند.
#حقوق بشر و دمُکراسی نزد ایشان چون حقوقدان بودند کاربردیترین ابزار مورد نظر بوده و در برّرسیِ اجتماعیِ خویش از نگاه حقوق اجتماعی بهره برده است و چون ادبیات مبیّن شیوه اندیشه و بازتابدهیِ فرهنگِ اجتماعیِ انسان ایرانی است با درنگهای مختلف حقوق شهروندی و فرهنگ مردم به واکاوی بردهاند.
#آریا_پورفریاد
ارتباط با ادمین @aryaporfaryad
https://t.me/sanjeshhayarya