@razhoft
آگوستين در فصلي ديگر از كتاب شهر خدا، مسئلة انتقال گناه به ساير اعقاب آدم عليه السلام را اين گونه بيان مي كند:
انسان كه در ارادة خود فاسد و سزاوار محكوميت بود، فرزنداني فاسد و محكوم به دنيا آورد؛ زيرا همة ما در آن يك انسان بوديم، چون همه همان انساني بوديم كه به وسيلة زني كه قبل از گناه از خود او بنا شده بود، در گناه سقوط كرد؛ زيرا صورت مخصوصي كه ما به عنوان افراد بايد در آن زيست كنيم، هنوز آفريده نشده و به ما داده نشده بود. ولي طبيعت نطفه اي كه بايد از آن منتشر شويم، در آن زمان وجود داشت. مسلماً هنگامي كه اين طبيعت فاسد شد و با زنجير مرگ بسته و به طور شايسته محكوم شد، هيچ انساني در وضعي ديگر از انساني به دنيا نيامد. بدين گونه بر اثر سوء استفاده از اختيار، سلسله اي از نكبت ها پديد آمد كه نژاد انسان را از اصل تباه كرد و از ريشه فاسد ساخت و به سوي نابودي مرگ دوم راند؛ مرگي بي پايان كه فقط كساني كه به فيض خدا آزاد شده اند، از آن مصون مي مانند ( ص 547).
@razhoft @razhoft @razhoft
#رازی_نهفته
